Faza zaznaczania żywych obiektów osiągalnych z rootów może wyglądać tak:
bierzemy po kolei rooty, dla każdego wywołujemy procedurę która ustawia bit
zaznaczenia w obiekcie. Obiekty mogą mieć pola wskazujące na inne obiekty,
dla każdego wskaźnika obiektu wywołujemy procdurę rekurencyjnie. Działa
dotąd aż osiągnie zaznaczony obiekt, wtedy się cofa i wybiera inny wskaźnik.
Jednak jest problem. Obiekty mogą być połączone w długą listę, przeglądając
tę listę, cały czas pogłębiał będzie się stos. Jak uniknąć niekontrolowanego
rozrostu stosu?