Użytkownik "M.M." <m...@g...com> napisał:

> Ściślej, kompilator dostaje informacje o nieprzewidywalnych wywołaniach w
> momencie gdy jakaś zmienna jest rzutowana na typ wskaźnika na funkcję.
> Jak wtedy kompilator powinien się zachować? Czy powinien wcielić absolutnie
> całego liba?

Nie. Kompilator (a raczej linker) nic nie wie (on wie tylko to co jest wprost) o
docelowych funkcjach wiec sam ich nie dolaczy/dolinkuje.
Musisz sam o to zadbac (np tworzac w kodzie "puste" odwolania).
Kiedys wystarczylo takie nie wprost uzywane funkcje po prostu umiescic w obj-cie
(bo dolinkowywany byl caly obj) ale pewniejszym (dzis i wtedy/drzewiej:) jest
tworzenie
"pustych odwolan" chocby typu:

int main()
{
funkcja1;
funkcja2;
..
}

Tak jak wspomnialem wczesniej podobny problem jest przy templatach C++ gdy
tworzymy biblioteke w ktorej nie ma uzycia konkretnego templata, ale w "user kodzie"
bedzie (no bo po to tworzymy biblioteke:).
Wtedy w lib-ie tworzymy sztucznie inicjatory takich templatow aby w ogole
kompilator stworzyl kod dla tego templata i linker docelowo mial co dolaczac.
(jak to sie "uczenie"nazwywa ? instancjonowanie szablonow czy jakos tak?
Ayatollachowie C++ sie wypowiedza?:)

PS: Dlatego jestem "goracym" zwolennikiem modulow jak w Py czy jarow jak w Javie
czy "assembles" w .NET.
Lezy toto sobie na dysku, a brane jest _tylko wtedy_ gdy trzeba a nie "na zapas" jak
w statycznym linkowaniu.
Bo to sa o wiele bardziej prawdziwe moduly niz cala zabawa w C/C++ (dll-ki to tez nie
ideał)

AK