Daniel Janus <n...@g...com> napisał(a):

> W dniu wtorek, 15 maja 2012 18:10:51 UTC+1 u=BFytkownik fir napisa=B3:
> > czy wystepuja jezyki z definiowaniem=20
> > operatorow (inne niz c++, gdzie zreszt=B1
> > to definiowanie jest bardzo ograniczone -
> > mozna sobie wyobrazic jezyk ze tak swobodnym=20
> > definiowaniem operatorow jak funkcji, moze
> > to skrociloby listingi choc trudno powiedziec)
>
> Co rozumiesz przez "definiowanie operator=F3w"?
>
> --D.


przez definiowanie operatorow rozumiem glownie
nadanie wywolaniom funkcji postaci operatorowej np
zamiast

print("this", "is", 4, "lisa") //funkcja print

print "this" "is" 4 "lisa" //operator print


float3 d = cross(cross(a,b),c) //funkcja cross

float3 d = a cross b cross c //operator cross

c = concatenate(a,b);

c = a concatenate b


itd


raczej nie ma z tym zasadniczego problemu, zastanawiam
sie nad ew konsekwencjami takiego czegos (bo wynikaja z tego
pewne ciekawe wnioski)






--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

fir <f...@g...pl> napisał(a):

> czy wystepuja jezyki z definiowaniem
> operatorow (inne niz c++, gdzie zresztą
> to definiowanie jest bardzo ograniczone -
> mozna sobie wyobrazic jezyk ze tak swobodnym
> definiowaniem operatorow jak funkcji, moze
> to skrociloby listingi choc trudno powiedziec)

Czy ja wiem, czy to może istotnie skrócić listingi?
W moim odczuciu, poza nielicznymi wyjątkami, przeładowanie
operatorów tylko utrudnia parsowanie kodu w oczach. Wyjątki o
których mowa to np. zdefiniowanie operatora w standardowej/popularnej
bibliotece co powoduje że oczy każdego programisty dobrze
przywykły do ich używania.


Ostatnio w pewnym programie (C++) zdefiniowałem dwie "małe"
klasy. Jedna klasa obudowywała unsigned int, druga
unsigned long long. Przedefiniowałem też klika operatorów.
Do kodu łatwo wkradł się błąd. Potem wywaliłem zarówno
te dwie klasy jak i przedefiniowane operatory. Używam
po prostu f(&a,&b), albo rzadziej f(&a,&b,&c). Nie
czuję abym coś tracił z tego powodu, raczej zyskuję, bo
mam prostszą składnie do czytania.

Pozdrawiam


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

M.M. <m...@g...pl> napisał(a):

> fir <f...@g...pl> napisał(a):
>
> > czy wystepuja jezyki z definiowaniem
> > operatorow (inne niz c++, gdzie zresztą
> > to definiowanie jest bardzo ograniczone -
> > mozna sobie wyobrazic jezyk ze tak swobodnym
> > definiowaniem operatorow jak funkcji, moze
> > to skrociloby listingi choc trudno powiedziec)
>
> Czy ja wiem, czy to może istotnie skrócić listingi?
> W moim odczuciu, poza nielicznymi wyjątkami, przeładowanie
> operatorów tylko utrudnia parsowanie kodu w oczach. Wyjątki o
> których mowa to np. zdefiniowanie operatora w standardowej/popularnej
> bibliotece co powoduje że oczy każdego programisty dobrze
> przywykły do ich używania.
>

trudno powiedziec, w sumie taki operator (jak z przykladow
wczesniej) to tylko troche inny sposob wywolania funkcji

(wiec nie taka wielka zmiana, mw to samo)

[kiedys myslelem czy nie oznaczac takich slownych operatorow
specjalnymi znakami np <dot> a nie dot ale teraz widze ze moga
byc zwykle slowa]

- jest to oszczedniejsze w znaki w stosunku do wywolan funkcji
ale tez o ilestam trudniejsze w czytaniu - z tym ze c w pewnym
sensie jest pomyslane dla zaawansowanych, ludzi ktorzy nawykli,

jesli skrotowosc zapisu laczy sie z pewna trudnoscia w
nauczeniu sie jak tego uzywac to c jednak idzie w ta strone
(tj promuje zaawansowanych) - o tyle mozna by powiedziec ze
to by w pewnym sensie korespondowalo

(acz dokladnie ciezko powiedziec jakie komplikacje i dobre
rzeczy by z tego wynikaly)

jako poprawka do c moglbym to rozumiec jako mozliwosc
definiowania funkcji w takiej operatorowej postaci (obok
zwyklych - dorzucam do swojej listy ew poprawek do c )




>
> Ostatnio w pewnym programie (C++) zdefiniowałem dwie "małe"
> klasy. Jedna klasa obudowywała unsigned int, druga
> unsigned long long. Przedefiniowałem też klika operatorów.
> Do kodu łatwo wkradł się błąd. Potem wywaliłem zarówno
> te dwie klasy jak i przedefiniowane operatory. Używam
> po prostu f(&a,&b), albo rzadziej f(&a,&b,&c). Nie
> czuję abym coś tracił z tego powodu, raczej zyskuję, bo
> mam prostszą składnie do czytania.
>
> Pozdrawiam
>
>


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

On May 15, 7:10 pm, "fir " <f...@g...pl> wrote:
> czy wystepuja jezyki z definiowaniem
> operatorow

> czy sa takie jezyki i jak to wyglada?

Np. w Adzie, gdzie wygląda to podobnie, jak w C++.

--
Maciej Sobczak * http://www.msobczak.com * http://www.inspirel.com

do góry

Dnia Wed, 16 May 2012 01:07:12 +0100, Andrzej Jarzabek napisal:

> On 16/05/2012 00:00, Edek Pienkowski wrote:
>> Dnia Tue, 15 May 2012 21:39:36 +0100, Andrzej Jarzabek napisal:
>>
>> Tak więc w językach znanych przez kolegę "pierwszeństwo i stronność... "
>> - no, mądre słowo - "są określane przez gramatykę". Ale kolega ma świadomość
>> istnienia języków funkcyjnych. Hmm.
>
> I?
>
>> A gdyby tak powiedzieć, że nie musi tego określać gramatyka i że to byt
>> określa świadomość?
>
> Jeśli kolega ma do npisania coś konkretnego, to może kolega napisać, nie
> wykluczam nawet, że z ciekawości przeczytam.

Jakiś konkret do którego można się odnieść by się przydał, nie wiem co
miałoby być konkretem.

>
> W przeciwnym razie, to co gdyby tak powiedzieć, że nie należy mnożyć
> bytów ponad potrzebę i ceterum censeo że jak kolega ma tak chrzanić, to
> mi się nie chce w ten sposób rozmawiać.
>
>> Kurde, zaczynam rozumieć dlaczego niektórzy uważają OO
>> za szkodnika, strasznie sformatowało umysły.
>
> Może kolega o niesformatowanym umyśle wytłumaczy, jaki jest związek OO z
> czymkolwiek, co napisałem?
>

Napisał kolega:

>>> Ze swobodnym definiowaniem operatorów problem jest taki, że ich
>>> pierwszeństwo i stronność są określone gramatyką języka. Zmienianie tego
>>> na bieżąco przy pomocy samego programu w tym języku wydaje się
>>> problematyczne - być może, że wręcz prowadzi do nierozwiązywalnych
>>> problemów, a na pewno standardowy model skaner-parser-translacja trafiłby
>>> szlag.

Z OO ma to dwa rodzaje związku. Pierwszy: tak jest w większości popularnych
języków obiektowych, ale nie wynika to z niczego, jest szczegółem
implementacyjnym. Parser gcc zamienia niektóre (x-x) na odpowiedniego typu
zero, ale to nie znaczy że musi to robić akurat parser, późniejsze stadia
mogą implementować taki folding. Podobnie jest z operatorami, można już po
parsowaniu przekształcić graf składni.

Drugi: +:Matrix,Matrix -> Matrix operuje na typach Matrix,
które są typem złożonym i zazwyczaj przeciążenie operatorów jest mocno
związane z OO bo wiąże operatory czyli kod z danymi. Wiem, że kolega nic
takiego nie napisał, ale taki jest kontekst. Może Tcl jest jakimś przykładem
innego podejścia, tyle że mocno amorficznym.

Edek

do góry

firr <f...@g...pl> napisał(a):

> Daniel Janus <n...@g...com> napisał(a):
>
> > W dniu wtorek, 15 maja 2012 18:10:51 UTC+1 u=BFytkownik fir napisa=B3:
> > > czy wystepuja jezyki z definiowaniem=20
> > > operatorow (inne niz c++, gdzie zreszt=B1
> > > to definiowanie jest bardzo ograniczone -
> > > mozna sobie wyobrazic jezyk ze tak swobodnym=20
> > > definiowaniem operatorow jak funkcji, moze
> > > to skrociloby listingi choc trudno powiedziec)
> >
> > Co rozumiesz przez "definiowanie operator=F3w"?
> >
> > --D.
>
>
> przez definiowanie operatorow rozumiem glownie
> nadanie wywolaniom funkcji postaci operatorowej np
> zamiast
>
> print("this", "is", 4, "lisa") //funkcja print
>
> print "this" "is" 4 "lisa" //operator print
>

przy okazji tego to powstaje pomysl na nowy operator
jakiego nie ma w c - operator zapodawania sekwencyjnego

np mozna miec funkcje ktora przyjmie np 4 argumenty rownolegle
na raz ale mozna tez wyobrazis sobie funkcje ktora wywolana zostanie
4 trazy za kazdym razem z kolejnym argumentem

print "ala"+"ma"+"kota" // print("alamakota");

print "ala" "ma" "kota" // print("ala","ma","kota");

print ("ala")("ma")("kota") // print("ala");
print("ma");
print("kota");

(jakiestam operatory w srodku czy to slowami czy symbolami)

(w sumie wlasnie zamist dodawac stringi i tracic procek
lepiej nie zmieniac danych tylko wywolac po kolei kilka printow
na odzielnych stringach)





>
> float3 d = cross(cross(a,b),c) //funkcja cross
>
> float3 d = a cross b cross c //operator cross
>
> c = concatenate(a,b);
>
> c = a concatenate b
>
>
> itd
>
>
> raczej nie ma z tym zasadniczego problemu, zastanawiam
> sie nad ew konsekwencjami takiego czegos (bo wynikaja z tego
> pewne ciekawe wnioski)
>
>
>
>
>
>


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

W dniu 2012-05-16 12:24, f...@g...pl pisze:
> firr<f...@g...pl> napisał(a):
>
>> Daniel Janus<n...@g...com> napisał(a):
>>
>>> W dniu wtorek, 15 maja 2012 18:10:51 UTC+1 u=BFytkownik fir napisa=B3:
>>>> czy wystepuja jezyki z definiowaniem=20
>>>> operatorow (inne niz c++, gdzie zreszt=B1
>>>> to definiowanie jest bardzo ograniczone -
>>>> mozna sobie wyobrazic jezyk ze tak swobodnym=20
>>>> definiowaniem operatorow jak funkcji, moze
>>>> to skrociloby listingi choc trudno powiedziec)
>>>
>>> Co rozumiesz przez "definiowanie operator=F3w"?
>>>
>>> --D.
>>
>>
>> przez definiowanie operatorow rozumiem glownie
>> nadanie wywolaniom funkcji postaci operatorowej np
>> zamiast
>>
>> print("this", "is", 4, "lisa") //funkcja print
>>
>> print "this" "is" 4 "lisa" //operator print
>>
>
> przy okazji tego to powstaje pomysl na nowy operator
> jakiego nie ma w c - operator zapodawania sekwencyjnego
>
> np mozna miec funkcje ktora przyjmie np 4 argumenty rownolegle
> na raz ale mozna tez wyobrazis sobie funkcje ktora wywolana zostanie
> 4 trazy za kazdym razem z kolejnym argumentem
>
> print "ala"+"ma"+"kota" // print("alamakota");
>
> print "ala" "ma" "kota" // print("ala","ma","kota");
>
> print ("ala")("ma")("kota") // print("ala");
> print("ma");
> print("kota");

W niektórych językach nieco wyższego poziomu niż C (w nawiązaniu
do wątku o HLL-ach) takie konstrukcje albo są wbudowane (np. niektóre
funkcje w lispie),

CL-USER> (+ 1 23 45 1.23 3/4)
70.98

albo można je łatwo zdefiniować:

(defun printall (&rest all)
(dolist (x all) (princ x)))

CL-USER> (printall "ala" "ma" "kota")
alamakota
NIL

printall można też zdefiniować jak poniżej (coś podobnego do funkcji
map występuje w wielu językach):

(defun printall (&rest all)
(map nil #'princ all))

> (jakiestam operatory w srodku czy to slowami czy symbolami)
>
> (w sumie wlasnie zamist dodawac stringi i tracic procek
> lepiej nie zmieniac danych tylko wywolac po kolei kilka printow
> na odzielnych stringach)

do góry

> albo można je łatwo zdefiniować:

> (defun printall (&rest all)
> (dolist (x all) (princ x)))

> CL-USER> (printall "ala" "ma" "kota")
> alamakota
> NIL

no nawet w miare w tej linijce (printall "ala" "ma" "kota")
bo krotko, ale w c mogloby byc czesto mniej o nawias,

a co to jest "&rest" i "(x doall)" ?




--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

W dniu 2012-05-16 13:32, f...@N...gazeta.pl pisze:
>> albo można je łatwo zdefiniować:
>
>> (defun printall (&rest all)
>> (dolist (x all) (princ x)))
>
>> CL-USER> (printall "ala" "ma" "kota")
>> alamakota
>> NIL
>
> no nawet w miare w tej linijce (printall "ala" "ma" "kota")
> bo krotko, ale w c mogloby byc czesto mniej o nawias,
>
> a co to jest "&rest" i "(x doall)" ?

(&rest all) oznacza mniej więcej tyle, że wszystkie pozostałe argumenty
przekazane do funkcji zostaną zebrane w listę i będzie ona w ciele
funkcji dostępna pod podaną nazwą (w tym przypadku nazwałem ją ,,all")
A to (dolist (x all) (princ x)) po prostu iteruje po liście i na każdym
elemencie ,,x" na liście ,,all" wykonuje funkcję ,,princ".

do góry

Piotr Chamera <p...@p...onet.pl> napisał(a):

> W dniu 2012-05-16 13:32, f...@N...gazeta.pl pisze:
> >> albo można je łatwo zdefiniować:
> >
> >> (defun printall (&rest all)
> >> (dolist (x all) (princ x)))
> >
> >> CL-USER> (printall "ala" "ma" "kota")
> >> alamakota
> >> NIL
> >
> > no nawet w miare w tej linijce (printall "ala" "ma" "kota")
> > bo krotko, ale w c mogloby byc czesto mniej o nawias,
> >
> > a co to jest "&rest" i "(x doall)" ?
>
> (&rest all) oznacza mniej więcej tyle, że wszystkie pozostałe argumenty
> przekazane do funkcji zostaną zebrane w listę i będzie ona w ciele
> funkcji dostępna pod podaną nazwą (w tym przypadku nazwałem ją „all”)
> A to (dolist (x all) (princ x)) po prostu iteruje po liście i na każdym
> elemencie „x” na liście „all” wykonuje funkcję „princ”.

a czemu & przed rest, pewnie i rest i dolist i defun sa sowami
kluczowymi wiec po co & przed rest?


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry