Pan Dariusz K Ładziak napisał:

>> To co nam się wydaje, że widzimy, jest tylko produktem znakomitego DSP,
>> który mamy zaimplementowany w mózgu. Dlatego nie dostrzegamy naczyń
>> krwionośnych odżywiających siatkówkę, które jak na złość mamy zamontowane
>> *przed* nią (student, który by złożył taki projekt, zaraz by wyleciał
>> z hukiem). Natomiast paprochy w szklistce, które niektórym się zdarzają,
>> widać doskonale przy każdym ruchu. I odwrotnie -- statyczne obrazy widzimy
>> tylko dlatego, że oko nieustannie wykonuje mikroruchy. Można dać sobie
>> eksperymentalnie porazić czasowo mięśnie gałki ocznej (kiedyś mi to
>> proponowano, ale nie zdecydowałem się) -- wtedy zaczynamy widzieć jak
>> drób, kogutki, gołębie czy inne ptastwo. Czyli tylko to, co się porusza.
>> Można potrząsnąć głową jak gołąb -- wtedy na moment ogarniemy rzeczywistość.
>> Ale wrażenia po chwili ustają. Widać tylko ludzi chodzących po pokoju.
>> Albo same ręce czy głowy, którymi poruszają.
>
> Spora część owego DSP wcale nie siedzi w mózgu... Tak samo jak układy
> stabilizacji przestrzennej oka - te w ogóle nie miałyby szansy na
> sensowne działanie gdyby tkwiły gdzieś z tyłu czaszki - normalnie za
> długa droga, zbyt duży czas przepływu sygnałów tam i z powrotem. To jest
> robione bezpośrednio w gałce ocznej!

W nerwie wzrokowym zaimplementowany jest jakiś niezły JPEG -- kabelków
jest w nim sporo mniej niż receptorów siatkówki. A jakoś to działa.

> A zatrzymanie tremola oka jest możliwe i bez chemii - wystarczy się
> położyć na plecach i parzeć w jeden punkt. Jest to oczywiście stan
> bardzo niestabilny - byle drgnięcie wybija człowieka z niego skutecznie
> (czyli wygaszenie ruchów trzeba zaczynać od nowa) ale daje to pojęcie
> jak widzi żaba...

Ale tylko pojęcie. Porażenie chenimczne stwarza takie warunki, że człowiek
nawet chce, a nie może. To znaczy może ruszyć głową. Jak gołąb. I tak robi.

> A prawidłowo zbudowane oko (naczyniówka za siatkówką) to ma ośmiornica.
> Zresztą naprawdę inteligentne stworzenie.

Kupiłem ostatnio w Biedronce. Dużą, coś koło kilograma. Pod zaimprowizowaną
peką upiekłen ją z ziemniakami, marchewką i cebulą. Dobra była, palce lizać.
Ale oczy już jej wydłubali wcześniej.

--
Jarek