Użytkownik "Czornyj" <m...@c...pl> napisał w wiadomości
news:1a22bf00-7d4b-4230-a84f-1c6739039398@g25g2000yq
n.googlegroups.com...
> Rozumiem twoje podej cie. Ale c warta sztuka bez ideologii :)
> Kwestia mo liwo ci manipulacji nie jest tu najwa niejsza - cho w "srebrze"
> jest to o niebo trudniejsze.

Manipulacja wykonywana metodami tradycyjnymi jest tylko bardziej
pracochłonna. Wykorzystując techniki nowoczesne nie stanowi obecnie
problemu naświetlenie negatywu różnymi zberezieństwami (robiłem takie
numery jeszcze jako nastolatek, w czasach Photoshopa 2.5),

Z ciekawości - negatyw i odbitka z niego były nieodróżnialne od negatywu "z
kamery" przy rozsądnym formacie?
Jakiś czas temu trafiły w moje łapki odbitki z negatywów z przełomu XIX i XX
wieku. Odbitki ca. 30x40cm, wykonane prawdopodobnie w 20-30 latach XX wieku.
Prawdopodobnie stykowe.
Miałem sporo frajdy wypatrując szczegółów przez szkło powiększające.
Na odbitce barwnej lub na wydruku byłoby to bez szans.
Może nie najlepszy to argument, ale nieco "liczbowo" uzasadnia moje
podejście do tematu. Patrząc na odbitkę mogłem widzieć więcej, wpatrując się
z większą uwagą. Tak jak w prawdziwym świecie. Detal, zżarty na materiale
barwnym przez komponenty i grubość emulsji, a na odbitkach cyfrowych przez
filtry antyalaisowe i dithering, tam nadal istniał. Trochę taka różnica jak
między renderingiem a zdjęciem, które często różnią takie właśnie detale.
Wiem, dzielę włos na czworo, ale patrząc przez to szkło czułem ciarki łażące
po plecach. Nie ze względu na wspaniałą jakość szkieł, czy sprawność
fotografa. Czułem się tak jak w wehikule czasu.