On Wed, 23 Aug 2017 15:22:16 +0200, slawek <f...@f...com> wrote:
> W moim odczuciu w Matlabie byłoby też prościej
> B = [ A(1:2:end), A(2:2:end) ]

Jest jeszcze /coś/, o czym nie wolno zapominać.

A mianowicie: co i jak? Co trzeba zrobić? Jak trzeba zrobić?

Przetasowanie elementów tak, aby najpierw były te nieparzyste (w
sensie indeksu, nie w sensie wartości), a potem te parzyste... to
jest odpowiedź na pytanie "co"?

Ale jest jeszcze "jak". Jaki ma być koszt pamięciowy (in place?),
jaki koszt czasowy? Ile tych elementów jest: 5, tysiąc, bilion? Czy
ma to być "real time", czy też output po zczytaniu wszystkiego na
input? A może dane to strumień bez końca? Jakimi elementami
manipulujemy: int, nazwy plików, pliki? Jaki komputer: PC, embeded,
coś jeszcze innego?

Mogę sobie wyobrazić, iż w /szczególnych/ przypadkach proste
rozwiązania /mogą/ być nieodpowiednie.

Piękno dobrych języków polega m.i. na tym, że - za pewną cenę - da
się wyjść poza proste i jedynie słuszne dla początkujących
rozwiązania.