On Aug 19, 3:35 pm, Mariusz Marszałkowski <m...@g...com> wrote:

> Wyobraźmy sobie przykładowy program S:
> Pod zerowym adresem jest miejsce na odpowiedź.
> Począwszy od pierwszego adresu do adresu NS są instrukcje
> i dane programu S. Od adresu NS+1 do adresu NP są
> instrukcje programu P, od adresu NP+1 do adresu ND są
> dane programu D. Można napisać:
> S = 0 | INST_S | INST_P | DATA_D [1]

Program P nie jest częścią programu S. Program S dostaje treść
programu P jako swoje dane, ale te dane nie wchodzą w skład programu
S.

> Przy pomocy programu S można napisać program T. Program T
> rozpoznaje czy program S dla programu P i danych D=P programu
> P, zwrócił TAK czy NIE. Jeśli program S zwrócił TAK, to program
> T wpada w wieczną pętlę, jeśli program S zwrócił NIE, to program
> T kończy swoje działanie.
>
> Wyobraźmy sobie program T w pamięci:
> T = INST_T | S = INST_T | 0 | INST_S | P | P [2]

Również tutaj treść P nie jest częścią T, tylko danymi dla T. Zatem
T(T) nie ma dodatkowej kopii danych dla T.