W dniu czwartek, 8 czerwca 2017 09:09:39 UTC+2 użytkownik Uncle Pete napisał:
> > Potwierdzam w całej rozciągłości, przy czym wersja srebrna jeszcze jako tako się
zachowuje, wersja czarna (sam długo szukałem dobrej sztuki) mydli na potęgę nawet
przy f/8.
> > Może kogoś to cieszy, de gustibus i takie tam, dla mnie ważne jest aby tam gdzie
ma być ostro było ostro i ładnie, płynnie szło w nieostrość.
> > W przypadku tego szkła nie widzę sensu dźwigania dodatkowych kilogramów.
>
> Ten mój jest całkiem ostry, ale oczywiście ma niski kontrast, co w epoce
> cyfrowej zresztą ma znacznie mniejsze znaczenie. Ale duży, ciężki,
> portretów nie robię, więc zdobi szafkę ze sprzętem jako ciekawostka.
> Muszę go kiedyś zanieść do Adama Bieńka aby wyczyścił nasmarował, bo
> smar ma wyschnięty i bardzo ciężko chodzi.

Porównywałem właśnie z Jupiterem 9 po domknięciu do 4 - nie umywa się.

>
> > Za to mogę szczerze polecić inne, dużo mniej znane a bardzo cnotliwe szkło :
Polaris 135 1;1,8. Mocowanie T2.
>
> Cenę ma też cnotliwą :)

Jaką? Bo chętnie bym do szkiełka wrócił - miałem za tani pieniądz i pozbyłem się,
głupi.

I chyba waży ze dwa kilo.

Trochę mniej, ale faktycznie waży.

Ale niektóre japońskie
> konstrukcje lat 70 faktycznie były naprawdę ciekawe.

Zdecydowanie, i to niekoniecznie uznanych producentów.
W przeciwieństwie do niemieckich kundelków - RFN poza bardzo cnotliwymi i niezwykle
kosztownymi szkłami markowymi wypuszczał całe masy "zatyczek do korpusu" rysujących
tak że żal ściskał.
Pozdrawiam Marcin