On Sat, 31 Jan 2009 14:41:26 +0100, JA <marb67[beztego]@bb.home.pl>
wrote:

>On 2009-01-31 12:14:06 +0100, Gotfryd Smolik news <s...@s...com.pl> said:
>
>> IMO jedna jedyna: wygoda zarówno nauki jak i użytkowania
>> najpopularniejszych "angielskich" klawiatur.
>> Zapamiętanie że "Ą" to "A" z prawym altem jest skrajnie proste,
>> a naumienie się gdzie jest "[" na klawiaturze bez namalowanych
>> polskich znaków - wręcz przeciwnie.
>
>Gdybym stale nie używał układu maszynistki (tak to właśnie ten o którym
>tu mowa), to być może bym uwierzył.
>
>Zwróć uwagę w zdaniu powyżej użyłem ośmiu znaków polskich. Gdybym pisał
>na protezie przeflancowanej z ameryki w komputerach IBM to musiałbym
>osiem razy naciskać dwa klawisze jednocześnie. Gdyby to jeszcze był
>szift i litera to ok. Ale wciskanie prawego alta i tylko prawego (na
>win) razem z "L", aby uzyskać "Ł" na "O", aby uzyskać "Ó" jest po
>prostu chore i prowadzi do wyłamania kciuka.

Używam komputerów z klawiaturą Polską, Szwedzką i Norweską. One mają
trzy znaki specjlne, ale bałagan wprowadzają nieziemski. Wolisz nie
wiedzieć co o nich myślę ;)
--
Grzegorz Krukowski