On Sat, 02 Jul 2011 13:32:32 +0100, Bronek Kozicki <b...@s...net>
wrote:

>On 02/07/2011 13:05, Maciej Sobczak wrote:
>> On Jul 2, 12:12 pm, Andrzej Jarzabek<a...@g...com>
>> wrote:
>>
>>>> to nie to. Raczej gdy kto kto przyzwyczai si y w r d ludzi kt rzy
>>>> nie jedz i nie oddychaj zawi ci do bli niego, to trudno wr ci do
>>>> polskiej "normalno ci".
>>>
>>> To jest w a nie to.
>>
>> To jest akurat znacznie bardziej złożone. Polacy są wszędzie. W każdym
>> większym mieście za granicą jest cała masa Polaków. I okazuje się, że
>> zawiść i nierozłącznie skojarzone z nią lanserstwo wśród Polaków
>
>nie przeczę, z tym że znajomości mogę sobie wybierać. Nie mam takiego
>wyboru co do urzędników itp. osób z którymi wypada, albo jest korzystne,
>mieć kontakt.
>
>Dwa małe przykłady drobnych uprzejmości z ostatniego miesiąca:
>* fiskus uprzejmie zawiadamia mnie na papierze że być może nadpłaciłem
>ubezpieczenie społeczne, i załącza formularz do odzyskania nadpłaty
>* mój przedtawiciel w parlamencie przekazuje mi słowa pod-sekretarza
>stanu odnośnie planowanych zmian w legislacji dot praw autorskich i
>podobnych
>
>oczywiście, dla osób które do mnie pisały to nie jest "uprzejmość", to
>jest norma. Ale ja wybieram taką normę która mi służy, a nie taką która
>mnie gnębi.
>
>
>> I razem z tą "łatwością" okazuje się też, że te nowe znajomości są
>> znacznie bardziej powierzchowne. A te bardziej wartościowe są
>> krótkotrwałe, bo rotacja ludzi za granicą jest większa.
>
>hm? Przyjaźnię się z sąsiadami, z ludzi z tej samej parafi, ze
>stowarzyszeń które sobie wybrałem. Tu nie ma dużej rotacji. Niektórzy są
>Polakami, większość nie jest.
>
>A pierogi jem u teściowej, albo rodziców, kiedy ich odwiedzam. Przed
>wyjazdem za granicę to było raz, albo dwa razy na rok, teraz jest raz,
>albo dwa. Więc pod tym względem więc niewiele się zmieniło.
>

Takie drobne rzeczy jak ponizej skutecznie mnie zneichecaja. To
kawalek moich wrazen z jedej z wizyt w Warszawie:

"Sklep. Ursynow. Taki multi-function, jak Pick&Save, Stop&Shop czy
podobne. Dosyc duzy barak, niespecjalnie estetyczny. Dookola
"trawniki" zbudowane glownie z uklepanej na cement gliny. Niesmialo
przebijajaca sie tu i owdzie rozlinnosc to najsilniejsze gatunki:
pokrzywa i perz. Dzielnie walczace o pierwszenstwo z papierami
noszonymi wiatrem.

Wewnatrz, mnostwo kas, a jakze. Dwie otwarte. Do kazdej 20 osobowa
kolejka. Przed kasami przechadzaja sie ochroniarze ze sluchawkami w
uchach. Jeden ma kamizelke kuloodporna. Nie wiem dlaczego tylko jeden.
Moze przyszedl w odwiedziny do kolegow

Pytam czy nie mozna otworzyc wiecej kas. Czekamy w kolejce ponad pol
godziny. TO NIECH PAN SAM SE IDZIE PRACOWAC DO KASY!!! slysze w
odpowiedzi. Manager dba o reputacje sklepu.

Malzonka chce do ubikacji. Nie ma papieru toaletowego. "Nie ma bo jak
jest to zaraz ukradna" slysze w odpowiedzi. Malzonka niezadowolona. TO
CO, JA MAM DLA PANI KUPIC PAPIER TOALETOWY, NIECH SE PANI SAMA KUPI,
STOI TU NA POLCE!!! Po krotkiej dyskusji, okazuje sie ze jest ubikacja
z papierem toaletowym. "Tylko dla personelu!" uzyskujemy informacje.
Awantura wybucha ponownie. W koncu Malzonka macha do mnei zdobytym
kluczem.

Ochroniarze przygladaja nam sie podejrzliwie i rozmawiaja ze soba
przez sluchawki. Z ulga wychodzimy... "

Ja od tego sie odzwyczailem. A przyzwyczaic sie byloby bardzo trudno.

A.L.