W dniu 2012-05-09 18:43, Edek Pienkowski pisze:

>
> Są gry, gdzie blef jest czasem stricte opłacalny, ale częściej to
> zależy od przeciwnika. Blef to w końcu blef. Można robić dwa rodzaje
> założeń: takie, że przeciwnik zawsze zachowa się racjonalnie,
> to znaczy zgodnie z najlepszą strategią - tą optymalną - albo
> takie, że nie każdy przeciwnik zachowa się racjonalnie, w tym sensie,
> że jego strategia nie jest optymalna. I dochodzimy do tit-for-tat.
> Socjologia nie przewiduje, że każdy będzie się przewidywał racjonalnie
> i stosuje się to przez model gry (chociaż nie zawsze trzeba wygrać,
> to są pożądane skutki i niepożądane, to czasem tłumaczy dlaczego
> ludzie stoją w kolejce czy w korku, chociaż mogliby wybrać inny moment,
> a jednak wszyscy tę kolejkę tworzą). Nieracjonalność nie bierze
> się koniecznie z robienia sobie na złość, może wynikać z braku
> informacji lub nieuwzględnienia strategii optymalnej. W tit-for-tat
> racjonalne jest pomaganie przeciwnikowi o ile on pomaga tobie. Ale,
> optymalniejsze jest wrabianie przeciwnika w pomaganie tobie, chyba
> że się nie da, bo przeciwnik jest - no właśnie - bardziej racjonalny
> i uwzględnia to, że można się wrabiać.
>

> Blef może być czasami optymalny sam w sobie, ale jak nie jest to
> widzę te same problemy.
>
> Edek

Może to Was jeszcze zainteresuje (Dylemat więźnia):
http://pl.wikipedia.org/wiki/Dylemat_wi%C4%99%C5%BAn
ia

Pozdr :)