Stefan Nawrocki wrote:
> Wydaje mi się, że różne pojęcia, które w wątku się pojawiają nie do końca są
> dobrze interpretowane.
> Pierwsza sprawa - to liczba bitów przypadająca na składową koloru - czy to
> jest 8, czy 12 - co to tak naprawdę zmienia?
> Jeśli czerń odpowiada poziomowi 0, a biel poziomowi maksymalnemu

W HDRI nie ma poziomu maksymalnego - to jest jedno z podstawowych założeń tego
typu obrazów. Dodatkowe bity idą i w rozdzielczość i w zakres, bo odcienie
opisuje się liczbami zmiennoprzecikowymi.

> I druga sprawa - tak sklejona skala szarości podzielona przez odpowiedni
> współczynnik da się zobrazować na monitorze 8-bitowym, a straty będą
> polegały na utracie liczby dostępnych poziomów.
> Tak wygląda most na tym etapie:
> http://www.3n.com.pl/Nikon/most_1.jpg

Nieprawda, to nie jest obraz powstały przez odrzucenie nadmiarowych bitów z
HDRI. Te cienie są powyciągane przez tonemapping.

> W grę zaczyna wchodzić mechanizm widzenia. Nie odbieramy kolorów czy
> szarości jako wartości bezwzględne, ale jako wzajemne relacje. I tu zaczyna
> działać "mapowanie tonów", które powoduje lokalne podnoszenie (lub
> obniżanie) nasycenia kolorów (lub szarości), aby wywołać odpowiednie
> wrażenie u widza. Mapowanie tonów można przeprowadzić dla jednego zdjęcia,
> jednak mając kilka zdjęć i przeprowadzając mapowanie na etapie konwersji z
> "większej" skali na "mniejszą" program mapujący ma więcej danych do
> "mapowania" i może to zrobić "lepiej" (choć jest to pojęcie względne, bo wg
> niektórych - taki "zmapowany" obraz jest właśnie "gorszy" - co było widać w
> wypowiedziach wyżej w tym wątku).

Inaczej - mając więcej danych niż te 8 bitów trzeba przeprowadzić takie
mapowanie żeby wyświetlić obraz na zwykłym monitorze który nie potrafi
przedstawić kontrastu np. 10000:1.
--
Mateusz Ludwin mateuszl [at] gmail [dot] com