W dniu 16.02.2024 o 20:52, heby pisze:
> On 16/02/2024 20:12, PD wrote:
>> Córka chce brzmieć jak Van Halen, Queen, czyli jakiś konkret, a nie że
>> wystarczająco dobrze.
>
> Nie. To są moje przykłady skrajności brzmienia. Nie jej.
>
> Jej zależy na tym, aby gitara brzmiała inaczej niż akustyczna z
> głosnikiem. Ja zaś wiem, że jak się ktoś uprze, to gitara brzmi jak
> skrzypce. Szukam czegoś w środku.
>
> PS. Dorwałem SF300 do testów. Brzmi bardzo ... przeciętnie. Ponieważ nie
> mam porównania, to nawet nie wiem czy popsute, czy głuchy jestem. Gitara
> nie śpiewa, nie mruczy, tylko "gra podobnie, tylko torchę inaczej".

A dobrze nastrojona? Bo jak źle, to nawet na najlepszym sprzęcie będzie
lipa. I tu działa zasada "nie można być trochę w ciąźy" - szczególnie
jeśli grasz na przesterowanym brzmieniu. Musi być dobrze a nie prawie.
Nie wiem czy to będzie chciana rada czy nie, najwyżej nie zapłacisz ;)
Pewnie macie stroik na pokładzie i jak diody pokażą to nastrojone. No
nie. Przyjmijcie że wstępnie nastrojona i trzeba poprawić na ucho.
Przyjmujesz za odniesienie jedną strunę, którą uznajesz za nastrojoną i
do niej stroisz pozostałe. Powiedzmy, że będzie to najgrubsza, czyli E.
Rozkręcasz przester na max - to ważne. Naciskasz sąsiednią strunę, czyli
A na 7 progu i trącasz obydwie. Innymi słowy grasz oktawę. Nie
porównujesz wysokości dzwięków tylko szukasz zdudnień na tym co
słyszysz. Im bardziej są zestrojone tym wolniejsza modulacja, czyli suma
się podgłaśnia i zanika. Kręcisz kluczem od struny A tak aby to
zniwelować. Jeśli na iluś sekundach odsłuchu nie słyszysz że się zmienia
głośność (czyli nie ma modulacji) masz dwie struny zestrojone. Po
elektronicznemu jak skladasz 2 częstotliwości to masz sygnał sumy i
różnicy częstotliwości, jak częstotliwości są zbliżone to różnica jest
mała, nie słyszysz jej jako osobnego dzwięku ale słyszysz jak ten sygnał
różnicy moduluje sumę. To zjawisko wykorzystujemy przy dokładnym
strojeniu. Jeśli grasz na czystym dzwięku, to różnica modulująca ma mała
amplitudę, dlatego przester na maxa i masz boost od alikwot - tu już
dobrze słychać. Jak nastroisz strunę A, bierzesz się za D i stroisz ją
tak jak wyżej do struny A. Gdy uważasz że nastroiłeś robisz chceck czy
wszystko się zgadza. Mianowicie na strunie D na drugim progu masz dzwięk
E, czyli patrzysz czy nie ma zdudnień pomiędzy tym dzwiękiem, a pustą
struną E. Itd. I tak jedziesz kolejne struny. Trzeba pamiętać, że
strojąc strunę H do G, dzwięk H jest na strunie G na 8 progu nie na 7
jak by wynikało ze schematu na wcześniejszych strunach.
Inną opcją strojenia choć metoda ta sama to strojenie pustej struny do
flażoletu na sąsiedniej. Już nie chcę tu opisu robić co to jest
flażolet, łatwo znajdziesz i zaadoptujesz. Chodzi o to że stroisz
sąsiednie struny dzwiękami odległymi o 2 oktawy. To jest dokładniejsze
niż to co opisałem - czyli strojenie 1 oktawą.

PD

do góry

W dniu 16.02.2024 o 22:04, PD pisze:
> I tak jedziesz kolejne struny. Trzeba pamiętać, że
> strojąc strunę H do G, dzwięk H jest na strunie G na 8 progu nie na 7
> jak by wynikało ze schematu na wcześniejszych strunach.

errata: dzwięk G jest na 8 progu struny H, za szybko PD, za szybko
piszesz ;)

PD

do góry

On 16/02/2024 22:04, PD wrote:
> A dobrze nastrojona?

To nie problem w strojeniu, fuzz daje efekt, ale jest słaby. No nic, zabawa.

do góry

W dniu 16.02.2024 o 22:28, heby pisze:
> On 16/02/2024 22:04, PD wrote:
>> A dobrze nastrojona?
>
> To nie problem w strojeniu, fuzz daje efekt, ale jest słaby. No nic,
> zabawa.

Widzę, że Cię nie przekonam. Ale sprawdź. Nawet z obrzydzeniem, ale
sprawdź ;) Bo stosując analogię adekwatną do tematyki grupy, sytuacja
wygląda mi na próby poprawienia liniwości wzmacniacza WE poprzez
poszukiwanie "najbardziej liniowego tranzystora", zamiast uzyskać efekt
poprzez zrobienie sprzężenia zwrotnego ;)

PD

do góry