Zygmunt Dariusz wrote:
> Straszny wstyd bylo kilka lat temu na tej grupie, przyznac sie do
> bycia fotografem slubnym.
> Chyba troche sie zmienilo.
> Czyzby grupa sie cywilizowala?


Wprost przeciwnie z ta cywilizacja. Tak dlugo jak zdjecie jest ostre,
dobrze naswietlone i pokazuje najwazniejsze momenty ceremonii dla
wiekszosci populacji nie ma znaczenia kto i czym je zrobil. Czyli do
upamietnienia okazji wystarczy osobnik ktory ma jakie takie obycie z
zupelnie przecietnym aparatem.
Wynajmowanie zawodowego fotografa na slub nie rozni sie od kupowania na
jarmarku "cudownego" eliksiru ktory pomaga na wypadanie wlosow, bol
zebow, powiekszenie piersi, zapalenie wyrostka robaczkowego,odciski i
jeszcze kilka innych dolegliwosci. Wiecej znaczenia ma tu tradycja i co
gorsza presja otoczenia, niz jakakolwiek potrzeba.
Niewazne czy zdjecia slubne to knoty zrobione malpka czy przez osobnika
z walizka obiektywow. Zdjecia slubne krotko po slubie nieodwolalnie
koncza zywot w albumie,albo pudelku do ktorego nikt nigdy nie zaglada.
Po prostu wyrzucone pieniadze.
Zawodowa (czytaj kosztowna) fotografia slubna to zerowanie na ludzkich
emocjach w chwili gdy ludzie sa najbardziej podatni. Gdy emocje i
nazwijmy to "przymus spoleczny" (jak to,nie mieliscie fotografa?) biora
gore nad rozsadkiem i tego nalezy sie wstydzic.