Pan Arnold Ziffel napisał:

>> Jak jeszcze mikrokontrolery nie miały pamięci flash, była tam pamięć
>> eprom. W wersji deweloperskiej struktura w obudowie ceramicznej z
>> okienkiem kwarcowym. Produkcyjna normalnie w plastiku. Ta druga o wiele
>> tańsza, za to programowalne tylko jeden raz. W teorii. W praktyce mozna
>> było zamiast ultrafioletem, kasować rentgenem. Ale dawka raczej wyższa
>> niż lotniskowa, rentgen u dentysty dawał radę.
>
> Wykładowca użył określenia "eprom", a czy to faktycznie był eprom, czy
> eprom bez okienka... już się tego nie dowiem.

To nieważne, chodzi wyłącznie o zastosowaną technologię.

>> Miałem płytę główną, która czasem w trakcie startu zgłaszała "checksum
>> error". BIOS był w epromie, który być może w podobny sposób został
>> potraktowany na lotnisku. To nie tak, że konkretne bity były tam
>> przestawione. Raczej wszystko się rozmyło, więc przy kolejnych odczytach
>> w zewnętrznym programatorze błędy wyskakiwały w różnych miejscach.
>
> O, to ciekawe. Jakby komórki na granicy przejścia między stanami?

Tu jest granica między technologią analogową, a cyfrową. Do krzemowego
pudełeczka wciska się elektrony, jakiś demon je ogląda, a jak widzi
duży tłum, uznaje, że to stan odmienny. Ocenia na oko, więc gdy tłumek
lekko rzednie, to ocena może być niepewna.

W początkach tej technologii w ogóle nie występowało takie zdarzenie
jak "zapis bitu". Porogramowanie pamięci polegało na dorzucaniu (albo
nie dorzucaniu) do pudełeczka garści elektronów. I tak w kółko, ze sto
razy trzeba było oblecieć wszystkie adresy, zanim pudełeczko całkiem
się napełniło. Późniejsze epromy miały cykli mniej, w końcu wystarczył
jeden. To samo z kasowaniem -- zbyt krótko naświetlony krzem był jak
szkolna tablica niedokładnie wytarta ścierką.

>> Ponowne zaprogramowanie (bez wcześniejszego skasowania) tą samą
>> zawartością rozwiązało sprawę.
>
> To też ciekawe, bo przecież kasowanie ustawia wszędzie jedynki, a
> programowanie jedynie zmienia konkretne jedynki na zera (nie jest
> w stanie przywrócić jedynki tam, gdzie jest niepewna komórka). Tak
> przynajmniej pamiętam z czasów, gdy używałem epromów.
>
> To tak jakby zera zmieniły się w ten niepewny, płynny stan.

No właśnie tak im się z czasem może robić. Jedynki zepsuć się nie da,
a zero i owszem. Programując jeszcze raz tą samą treścią, jedynki
pozostaja niewzruszone, a zera zerują się do oporu. Czyli programator
sypie do pudełka elektronów ile się zmieści (a może on sypie dziury?
-- tu nie mam pewności).

--
Jarek