On 19 Sie, 17:58, "Marcin 'Qrczak' Kowalczyk" <q...@k...org.pl>
wrote:
> On Aug 19, 3:35 pm, Mariusz Marszałkowski <m...@g...com> wrote:
>
> > Wyobraźmy sobie przykładowy program S:
> > Pod zerowym adresem jest miejsce na odpowiedź.
> > Począwszy od pierwszego adresu do adresu NS są instrukcje
> > i dane programu S. Od adresu NS+1 do adresu NP są
> > instrukcje programu P, od adresu NP+1 do adresu ND są
> > dane programu D. Można napisać:
> > S = 0 | INST_S | INST_P | DATA_D [1]
>
> Program P nie jest częścią programu S. Program S dostaje treść
> programu P jako swoje dane, ale te dane nie wchodzą w skład programu
> S.
Program niczym nie różni się od swoich danych. Wynika z tego, że jeśli
program
przedstawisz jako dwa rozłączne zbiory, np. jako zbiór instrukcji i
danych, to też
dojdzie do sytuacji w której program T jest równy sobie i jeszcze
czemuś.

Spróbujmy rozpisać:
S = {INST} i {DATA}
S = {INST_S} i {0 | {INST_P} i {DATA_D} }

T = {INST_T} i {DATA}
T = {INST_T} i {T}

Co kończy dowód, gdyż zbiór INST_T jest niepusty.
Pozdrawiam