epsilon$ while read LINE; do echo \>"$LINE"; done < "Krzysiek Kowaliczek"
>>>> #v+
>>>> quicksort [] = []
>>>> quicksort (s:xs) = quicksort [x|x <- xs,x < s] ++ [s] ++ quicksort [x|x <- xs,x
>= s]
>>>> #v-
>>> To jest szkolny przykład. Nie nadaje się do produkcyjnego zastosowania,
>>> z powodu mizernej wydajności ( Haskell również nie implementuje tak
>>> qsorta)
>> Oczywiście. To jest kwestia pokazania mechanizmu, a nie konkretnej
>> implementacji.
>No właśnie ten ładnie wyglądający algorytm nie ma szans na wydajną
>realizację. Wydajne nie wyglądają tak ładnie, ale to tym nie wspominają
>w tutorialach.

Mam wrażenie, że ma (może jeszcze nie w tej chwili, ale już niedługo)
szanse na _wystarczająco wydajną_ realizację.

>>> Taa jest to bardzo proste:
>>> http://flyingfrogblog.blogspot.com/2010/08/parallel-
generic-quicksort-in-haskell.html
>> Łomatko. Przepisz to sobie w czym chcesz. To nie musi być Haskell jako
>> taki. Uzyłem go, bo przykład jest prosty i, ze względu na przejrzystą
>> składnię, łatwo zrozumiały.
>Sam pisałeś o naturalnym zrównolegleniu. A ja twierdze, wbrew temu
>co piszesz, że jest to *bardzo* *trudne*. I nie ważne czy jest to język
>imperatywny czy deklaratywny. Podałem przykład jak goście męczą się
>z implementacją wielowątkowej i *produkcyjnej* wersji qsorta dla
>Haskell-a.

Dla konkretnej implementacji Haskella - owszem.

>Te "naturalne" zrównoleglenie będzie miała nieakceptowalną

Au!. "To"!

>wydajność dla przemysłu.

Czy ja tu gdzieś już nie pisałem, że zależy od zastosowania?

--
\------------------------/
| K...@e...eu.org |
| http://epsilon.eu.org/ |
/------------------------\