> Spróbuj przełożyć konstrukcję Byrda i Friedmana na język Wolframa.
> Sam z chęcią zobaczę, jaki będzie efekt.

Normalnie mi się nie chce, mam inne zainteresowania.
Ale gdybym miał jakoś wesprzeć swój argument, to tutaj jest jakaś tabelka:

https://blog.wolfram.com/2012/11/14/code-length-meas
ured-in-14-languages/

Z jakiejś statystyki wyszło, że programy w CommonLisp (to chyba najbliższy przykład
do tej dyskusji) są ~6 razy dłuższe, niż w Wolframie. Nie wiem, czy ta statystyka
rozciąga się też na Twoje przykłady, ale nie widzę powodu, żeby nie.

> Lisp nie jest doskonałą notacją, ale to pewnie dlatego, że nie ma czegoś takiego,
jak "doskonała notacja". Za to do meta-programowania jest najlepszą notacją, jaką
znam.

A dlaczego akurat do meta-programowania jest najlepsza?

> Nadal nie rozumiem. Jaka rzeźba z par? Jak chcesz tworzyć listę elementów a, b, c,
to piszesz po prostu (list a b c) albo '(a b c).

Ładnie i wygodnie. To jak np. zamienić miejscami elementy ostatni z przedostatnim?

[Nothing]
> No, dla mnie to od początku brzmiało jak ficzer, którego lepiej udawać, że nie ma.

Dlaczego? Bardzo fajny. Zwłaszcza jak się go zwraca z funkcji wywołanej w jakiejś
pętli. Nie muszę wtedy usuwać "pustych" elementów w dodatkowym kroku.
Właśnie dlatego moja funkcja "only" była krótsza (i czytelniejsza) od Twojej w
LISPie. Stąd się biorą potem takie tabelki, jak ta z linku powyżej.

> > Rozumiem. Czyli do programowania w LISPie potrzeby jest Haskell
>
> Ale co w tym złego?

Zależy, jakie masz cele w życiu. Język, który nie pozwala skupić się na problemie,
nie pomaga.

> (do wartości składni Wolframa nie jestem przekonany)

To ciekawe, bo mój znajomy mówi, że Wolfram mu się nie podoba, bo jest za bardzo
LISPowaty. :-)
I ja się z nim zgadzam, że Wolfram jest LISPowaty. Tylko że on jest LISPowaty tylko w
takim stopniu, w jakim jest to użyteczne.

> > > Inna rzecz - czy pattern matching musi być podstawą w Wolframie?
>
> Czyli musi.

Ale co w tym złego?

--
Maciej Sobczak * http://www.inspirel.com