> Mamy fragmentaryzację tam, gdzie moglibyśmy mieć jedność, co w jakiejś mierze nas
osłabia, bo zmusza do wynajdywania kół na nowo.

Ale traktujesz tą fragmentaryzację wybiórczo. Bo chwilę później chwalisz się, że
używasz 6-ciu różnych interpreterów Scheme. No i w ogóle po co komu Scheme, skoro
jest Wolfram. Itd.
Najlepsze w tej fragmentaryzacji jest właśnie to, że każdy może sobie wybraź taki
fragment, który mu najlepiej pasuje do realizacji jego celów. W tym sensie ona nas
wzmacnia a nie osłabia.
To działa w wielu innych dziedzinach. Np. dobrze mieć więcej, niż jeden kanał TV z
wiadomościami.

> Oni tam jako jeden z paradygmatycznych przykładów podają pozycyjny system liczbowy.
> To jest wynalazek, z którego każdy może korzystać.
> A z Mathematiki mogą korzystać tylko ci, którzy ją kupili.

Porównujesz rzeczy na różnych poziomach.
Muszę kupić kalkulator, żeby sobie łatwo coś policzyć.
Nie muszę kupować Mathematiki, żeby sobie coś napisać w Wolframie.
O, np. takie coś:

a = b + c

Widzisz? Napisałem. W Wolframie. Zupełnie za friko. Podobnie jak to: 12345. Też za
friko.
Ale te statyczne zapisy, chociaż darmowe, zyskują na użyteczności gdy się je
przetworzy automatycznie. Tylko że wtedy to jest inny poziom porównania. Tak,
istnieją darmowe kalkulatory posługujące się systemem pozycyjnym. Ale ich darmowość
nie jest cechą ani zaletą systemu pozycyjnego jako metody zapisu liczb.

--
Maciej Sobczak * http://www.inspirel.com