mk wrote:
> W sumie teraz mi do głowy przyszło, że takie rozwiązanie ma jeszcze tą
> świetną zaletę, że dla trzech składowych można niezależnie korygować
> ostrość, dzięki czemu łatwo zredukować aberrację chromatyczną i można
> sporo zaoszczędzić na konstrukcji obiektywu.

Nie bardzo, a przynajmniej nie w praktyce.
Dopóki interesują Cię zdjęcia przez teleobiektyw, to luz, ale już przy
tzw. normalnej ogniskowej (dającej obraz w kącie widzenia zbliżonym do
stożka "aktywnego postrzegania", tzn. rzędu 60°) masz problem: przy
obiektywie z jednej, idealnej soczewki masz za obiektywem do matrycy
mniej niż szerokość matrycy (sqrt(3)/2). konstrukcje z rzeczywistych
soczewek zostawiają jeszcze mniej miejsca. Żeby odsunąć się dalej,
potrzeba konstrukcji retrofokalnej, która przy większych krotnościach
odsunięcia (2x dalej, niż normalnie, 3x itd) zaczyna być mocno
problematyczna, żeby nie powiedzieć, droga. A jak zaczniemy myśleć o
szerokim kącie, to już zupełna zabawa.

Np. moja kamera video, 3ccd, kończy się na ekwiwalencie 40mm, mimo
stosunkowo małych ccd. Nie bardzo wyobrażam sobie taką konstrukcję przy
APS-C.
--
Marek Lewandowski