Starzec z Gór <d...@v...pl> writes:

> Testu robić nie muszę - będzie tak samo ostry jak byłby na błonie
> średnioformatowej. Na tyle na ile pozwala ostrość obiektywu.

Dobre obiektywy (nawet najtańsze kitowe, chociaż nie wszystkie) da się
tak ustawić, że w macro będa całkowicie ostre (tzn. krążek rozproszenia
będzie nieistotny w porównaniu z wielkością piksela). Kwestia
odległości, przysłony i ustawionego zoomu (żeby nie napisać
"ogniskowej"). Takie zestawy (aparat + obiektyw) z różnych powodów mogą
się nie nadawać do konkretnego zastosowania macro, ale ostrość będzie
raczej na końcu listy tych powodów (zwłaszcza jeśli nie chodzi o długie
teleobiektywy, bo tam ten problem może istnieć).

> Prawdziwym kryterium jest czy jednakowo ostre będą przedmioty widoczne
> w nieskończoności, w punkcie na który ustawimy ostrość, i te przed tym
> punktem, w spodziewanych granicach.

Po takim postawieniu sprawy, sytuacja jest niezwykle prosta - nie będą
i nie ma w ogóle takiej możliwości. Aczkolwiek istotne mogą być tu owe
"spodziewane granice".

Zdjęcia macro w gruncie rzeczy robi się dokładnie tak samo, jak
i wszystkie inne - ustawiając ostrość pomiędzy najbardziej ekstremalnymi
odległościami obiektu. Ustawienie hiperfokalne ma sens wtedy, gdy chcemy
zrobić portret na tle (ostrych) gór, ale przy macro? Nigdy nic podobnego
nie przyszło mi chyba do głowy.

Owszem, jeśli ustawimy dużą przysłonę, i mamy małe wymagania związane
z ostrością, to jakoś to może nam wyjdzie. Nie wiem jednak, po co ktoś
miałby coś takiego robić.
W gruncie rzeczy, pomysł jest na tyle dziwny, że bez zrobienia testu
nawet nie wiem dokładnie jak nieostre (pomijając to, że bardzo) byłyby
takie zdjęcia.

Ciekawe co powiedzieliby ludzie robiący "focus stacking" na taki pomysł
:-)
--
Krzysztof Hałasa