On 02/07/2011 13:05, Maciej Sobczak wrote:
> On Jul 2, 12:12 pm, Andrzej Jarzabek<a...@g...com>
> wrote:
>
>>> to nie to. Raczej gdy kto kto przyzwyczai si y w r d ludzi kt rzy
>>> nie jedz i nie oddychaj zawi ci do bli niego, to trudno wr ci do
>>> polskiej "normalno ci".
>>
>> To jest w a nie to.
>
> To jest akurat znacznie bardziej złożone. Polacy są wszędzie. W każdym
> większym mieście za granicą jest cała masa Polaków. I okazuje się, że
> zawiść i nierozłącznie skojarzone z nią lanserstwo wśród Polaków

nie przeczę, z tym że znajomości mogę sobie wybierać. Nie mam takiego
wyboru co do urzędników itp. osób z którymi wypada, albo jest korzystne,
mieć kontakt.

Dwa małe przykłady drobnych uprzejmości z ostatniego miesiąca:
* fiskus uprzejmie zawiadamia mnie na papierze że być może nadpłaciłem
ubezpieczenie społeczne, i załącza formularz do odzyskania nadpłaty
* mój przedtawiciel w parlamencie przekazuje mi słowa pod-sekretarza
stanu odnośnie planowanych zmian w legislacji dot praw autorskich i
podobnych

oczywiście, dla osób które do mnie pisały to nie jest "uprzejmość", to
jest norma. Ale ja wybieram taką normę która mi służy, a nie taką która
mnie gnębi.


> I razem z tą "łatwością" okazuje się też, że te nowe znajomości są
> znacznie bardziej powierzchowne. A te bardziej wartościowe są
> krótkotrwałe, bo rotacja ludzi za granicą jest większa.

hm? Przyjaźnię się z sąsiadami, z ludzi z tej samej parafi, ze
stowarzyszeń które sobie wybrałem. Tu nie ma dużej rotacji. Niektórzy są
Polakami, większość nie jest.

A pierogi jem u teściowej, albo rodziców, kiedy ich odwiedzam. Przed
wyjazdem za granicę to było raz, albo dwa razy na rok, teraz jest raz,
albo dwa. Więc pod tym względem więc niewiele się zmieniło.


B.