Użytkownik "Robert Wańkowski" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:5399e276$0$2369$6...@n...neostrada
.pl...
>Ale trzeba się naumieć :-) je obsługiwać. A Besic znam.
>Mam już QBasic i takie coś działa
>
>DIM Tablica(100000, 8)
>Tablica(100000, 8) = 33
>PRINT Tablica(100000, 8)
>
>A to chyba przeczy tym 64 kB.

1. QBasic 1.1 z roku 1995 - nie działa, jest błąd przekroczenia zakresu z
komentarzem "być może tablica jest większa niż 64k" (po angielsku).
2. Visual Basic (wersja darmowa ma w nazwie "express", tzn. "Visual Studio
Express" itp.) jest tak podobny do QBasic, że nie wymaga specjalnego
"uczenia się" - chyba że jesteś przygłupem (a jesteś? jeżeli tak, to żaden
język programowania nie jest dla ciebie, także QBasic, czytanie dalej może
być dla ciebie szkodliwe, zapytaj lekarza lub farmaceutę).
3. Visual Basic zapewnia dużo wygodniejsze środowisko pracy - choć
oczywiście znajdą się tacy (i słusznie), którzy nad "visualowy" Basic
przedkładać będą "bardziej sensowne" języki takie jak np. C++ czy Haskel.
Innymi słowy, jeżeli QBasic to bryczka, to Visual Basic to bryczka z
poduszkami powietrznymi, ABS, GPS i autopilotem... nadal jednak ciągnięta
przez koniki kare.
4. Gdyby nie "naumiewanie" się przodków, to neolitu nie byłoby. Bo niby
dlaczego miałby być? Te nowe technologie... że niby można pocierać
kamienie?! Inwestycja w naumienie się czegoś może być najlepszą inwestycją w
twoim życiu. Sugerowałbym Javę (wiem, nie jest idealna), bo to teraz mniej
więcej taki język jak w 70-tych było C.
5. Twoim problemem nie jest język, ani nawet zrobienie dużej tablicy...
twoim problemem jest czas... bo zrobienie czegoś nietrywialnego na 800
tysiącach elementów może zająć zbyt dużo czasu. Poczekasz aż Wszechświat
wystygnie?!
6. Oczywiście wynalazki takie jak QB64 nie muszą mieć ograniczeń/błędów
"prawdziwego QBasic", ale to chyba oczywiste?!
7. Poza QBasic był Quick Basic i - jak pamiętam - też miał ograniczenia w
rodzaju 64 KiB na program, 64 KiB na dane. W "epoce DOS" była to powszechna
choroba: komputer miał np. 512 KiB, a program mógł użyć (bez sztuczek) tylko
n*64 KiB (gdzie n = 1,2,3,4). Kupowano PC-ty, bo miały więcej pamięci niż
np. CBM C-64. I okazywało się, że tej pamięci nie da się (łatwo) użyć do
obliczeń.