Stachu 'Dozzie' K. <d...@g...eat.some.screws.spammer.invalid> napisał(a):

> > Lezy u mnie na polce ksiazeczka "kombinatoryka dla programistow", lezy i
> > rdzewieje, nie mam czasu na czytanie :(
>
> Modelowy przykład, jak to formalne wykształcenie, które przez wiele osób
> jest uważane za doskonale zbędne, jest jednak potrzebne w pracy
> programisty.

Coz moge rzec. Przez okolo 15 lat zawodowej praktyki programisty
zdarzylo mi raptem jeden raz, ze musialem policzyc calke. Calka nie
byla trywialna, ale bylem swiezo po studiach, troche pamietalem, troche
sciaglalem z internetu i zdaje sie ze po 30 minutach mialem wzor
analityczny. Korzysci byly fajne, bo calka dawala polozenie animowanych
obiektow w funkcji czasu - czyli bez wzgledu na szybkosci i obciazenie
komputera animacja wylgadala zawsze tak samo. Za to z pracy prawie
mnie zwolnili "bo animacje robi sie korzystajac z czegos gotowego", a
to cos gotowe na starszym komputerze mulilo sie i mulilo... uzytkownik
nie mogl przez flasha zwyczajnie skorzystac z interfejsu na stronie.

Pochodne jakby czesciej... jesli dobrze pamietam to musialem ich
jeden raz uzyc w pracy zawodowej - nie bylo wyjscia, naprawde trzeba bylo.

Generalnie lubie sie uczyc, a swego czasu musialem znac teorie
przynajmniej na poziomie umozliwiajacym zdanie egzaminow. Tyle ze
nie mam prawie zadnej motywacji do podtrzymywania tej wiedzy. Problem
poruszony w tym watku i wiele innych problemow o ktorych na grupach
pisze, z reguly nie maja nic wspolnego z moja praca zawodowa. Z reguly w
pracy zawodowej uzywam matematyki na poziomie szkoly podstawowej, z rzadka
ze szkoly sredniej. Tematy na grupach z reguly poruszam po to zeby
cos sobie przypomniec, zeby calkowicie z glowy nie wylecialo, z reguly
sa to zadania wymyslone przeze mnie dla zwyklego treningu.

To co spotykam w pracy zawodowej to z reguly koszmarek. Przede wszystkim
spotykam ludzi ktorzy maja o sobie niezwykle wysokie zdanie i bardzo sie
chwala a w praktyce sa wg mojej oceny przecietni albo ponizej przecietnej.
W pracy dzialaja zwierzece instynkty...

Pamietam swoj pierwszy wiekszy projekt. Kumpel napisal jakies algorytm,
zadanie trudne, kod niezrozumialy i dlugi, testow brak. Mialem 100% pewnosci
ze zostal w jego kodzie chociaz jeden blad. Wzialem ten jego kod, dopisalem
na szybko tyle testow ile zdolalem, a na koniec if( ! test() ) abort();.
Kumpel to zobaczyl i do szefa, ze robie niepotrzebna dwa razy i wstawiam
abort, a przez to program moze sie wywalic, no i ja na dywaniku. Tak
oslupialem ze szczeka opadla mi do parkietu. No ale nic, jakos ten
moj abort przetrwal w kodzie do chwili testow w realu. Oczywiscie mialem
racje i oczywiscie byl blad i oczywiscie program sie wywali. Wiec co zrobil
moj kumpel z pracy? Poszedl do szefa i powiedzial ze to przeze mnie bo ja
wstawilem aborta i ja znowu na dywaniku. Na nastepny dzien juz do
pracy nie poszedlem - z wlasnej woli.

Niestety w drugiej bylo tak samo i w trzeciej tez... a teraz to olewam.
Jak chca zebym zrobil badziewnej jakosci kod to tak robie. I tak
sprytny marketingowiec wcisnie go klientom. Na pozadku dziennym mam
zakazy uzywania klas bo kod jest za trudny dla innych programistow.
Dwa razy w zyciu mialem do wykonania calkiem spory projekt w ktorym byl
zakz uzywania zmiennych loklanych!!! Co to byla za masakra.... Zakaz
abortow i wyjatkow to prawie norma - to nie jest statystyka z jednej
firmy.

Po co mam wykuc na blache podrecznik z kombinatoryki czy analizy
matematycznej jesli w praktyce programistycznej nie moge swobodnie
korzystac z takich podstawowych rzeczy jak klasy, kroswalidacja czy
niezmienniki? Z rzadka do nich siegam, ale tylko dlatego ze lubie,
praca programistyczna nie daje mi takiej motywacji.

Pozdrawiam!


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/