at Sat 13 of Feb 2010 09:50, Michał Smoczyk wrote:

> nb pisze:
>
>> Ja eksperymentowałem na niespełna miesięcznej córce.
>> Przez przypadek zauważyłem, że uśmiecha się do pomalowanej
>> piłki. Na pewno do tej piłki i na pewno do odpowiednio
>> zorientowanej (np, gdy obrócić dołem do góry, to już nie
>> bawiło). Nie wiem w jaki sposób reakcja mogła być nabyta,
>> więc podejrzewam o wrodzoną.
>
> To już nie ma związku z fotografią, ale jedna córka nie jest próbą
> losową, jeśli wiesz co mam na myśli. Jeśli nie sprawdzone na
> większej próbie to trzeba przyjąć że to absolutny przypadek, nie
> obraź się, ale równie dobrze mogła by się uśmiechać do ściany.
>
>>> Tak jak estetyka, to zapewne wynik odpowiedniego uwarunkowania
>>> kulturowego.
>>
>> Dlaczego kultura nie miałaby się rozwijać po linii najmniejszego
>> oporu, czyli zgodnie z wrodzonymi preferencjami? Raczej nie na
>> przekór.
>
> Zakładasz że wartości kulturowe mogą być uwarunkowane genetycznie.

Chyba popełniasz błąd metodologiczny.
Ja zakładam, że wrodzone są pewne preferencje fizykalne,
w których łatwiej mieszczą się preferencje kulturowe.
Na przykład z budowy ucha i krtani wynikają jakieś tam
preferencje co do śpiewu - nie ma miejsca na dźwięki
skrajnie niskie i skrajnie wysokie, że o ultradźwiękach
nie wspomnę. Tempo też w rytmach niezbyt odbiegających
od tempa bicia serca człowieka czy tempa stawiania kroków.

> Głęboko wątpię -- kultura istnieje tylko od niespełna 10.000 lat, to
> znaczy że nie jest wynikiem zmian genetycznych. "Ewolucja" kulturowa
> nie polega na zmianach genetycznych, w odróżnieniu od typowej
> ewolucji biologicznej. Zrobił się zupełny off topic.

Kiedy mowa o uwarunkowaniach odbioru widzenia, to raczej in niż off.


--
nb