> Na te słowa, kierowca udaje się do karetki, przeciera szmatką zakurzone
> reflektory, przemywa płynem szyby, czyści tablice rejestracyjne, sprawdza
> olej, ciśnienie powietrza, kontroluje działanie świateł. Wsiada za
> kierownicę, ustawia fotel, lusterka, zapina pasy. Odpala silnik, czeka aż
> silnik się rozgrzeje, powoli rusza pod wskazany adres. Wyjąca syrena i
> błyskające niebieskie światła nie prowokują go do szaleńczej jazdy. 50
> km/h w zabudowanym, czerwone światła, ciągła linia, niewciskanie się
> pomiędzy samochody stojące w korku, to święte zasady dla każdego kierowcy.
> Na miejscu, z powodu wieczoru, kwadrans szuka miejsca parkingowego, w
> końcu znajduje jakąś lukę, jakieś 850 m od domu komendanta... ;-)

Wychodzą ratownicy medyczni i kierują się w kierunku bramy komendanta idąc
spokojnym krokiem po chodniku. Nie chcą przecież komuś krzywdy zrobić,
wpadną na jakąś babcię przecież albo dziecko i tragedia gotowa. Po dojściu
do bramy stwierdzają, że zapomnieli wziąć walizki i noszy. Odwróciwszy się
na pięcie przed bramą udali się spowrotem do karetki,po czym stwierdzają
brak karetki w miejscu jej ostatniego postoju. Okazało się, że miejsce
"luka" była tuż za znakiem B35 (zakaz postoju). Ratownik wyjął komórkę i
zadzwonił do kierowcy dowiedzieć się gdzie jest. Ten nie odebrał - wszak
prowadził pojazd a zestawu słuchawkowego brak. Ratownik nie mogąc się
dodzwonić do kierowcy zadzwonił na dyżurkę, by dyżurny przez radiostację
przekazał informację od ratowników. Kierowca na to rzekł, że wróci po nich
ale jak uda mu się kończyć pętle(wszak zatrzymać się nie może).Po kilku
minutach dojechał w miejsce wysadzenia ratowników po czym zabrali oni
walizkę i nosze. Udali się do Pana Komendanta, a kierowca ruszył dalej
jeździć w kółko. Dotarłwszy do komendanta zbadali go, po czym jeden z
ratowników wyciągnął podręcznik z którego wyczytywał punkt po punkcie objawy
zawału serca a drugi w tym samym czasie sprawdzał zgodnie z listą. Po
kilkunastu minutach diagnostyki zgarneli niedoszłego nieboszczyka na nosze i
rozpoczeli ostrożnie marsz w kierunku postoju. W końcu nie mogą sobie
pozwolić na wywrotkę z pacjentem na noszach - przecież na chodniku ślisko.
Na postoju poczekali na kolejną rundę kierowcy po czym, gdy ten dojechał,
zapakowali nosze z zawartością do Rki. Kierowca ruszył i przejechawszy 300m
silnik zgasł. Jeżdżąc w kółko spalił resztę paliwa jaką miał przydzieloną na
ten dzień. Wezwał więc kierowca karetki dyspozytornie by wysłała inną
załogę. Niestety... druga gotowa do jazdy karetka okazała się nie być
gotową. Rzeczy martwe lubią być złośliwe i żarówka się spaliła. Nie może
przecież wyjechać karetka bez światła mijania! Dyżurnu polecił więc czekać
na trzecią karetkę która wracała z innego wezwania. Po godzinie stania i
okazjonalnego kopania prądem el comendante dojechała owa trzecia karetka i
zabrała prawie-już-zwłoki. Jechała tak szybko, że nawet łapała się na
zieloną falę. W końcu ustawiona jest na 50km/h.