W dniu 2019-08-26 o 13:11, RadoslawF pisze:
> W dniu 2019-08-26 o 12:47, robot pisze:
>
>>>>> Przyjmuję do siebie grzeczną uwagę
>>>> Hm, dzięki za podniesienie poziomu, w stronę bardziej kulturalną.
>>>> Wszak moja uwaga była jednak nieco opryskliwa   :)
>>>
>>> Nawet przy wódce trzeba z kulturą. A może zwłaszcza.
>>>
>>>>> Mógłbym się dowiedzieć czegoś więcej na temat babcinej techologii
>>>>> "robienia koniaku"?
>>>> Niestety, potomnym szczegółów nie przekazała. Wiem tyle, że prócz
>>>> śliwek (dla smaku) wchodziła tam herbata (dla koloru). A co jeszcze,
>>>> to już zero info!
>>>
>>> Dodatek dla smaku, dodatek dla koloru -- to wyczerpuje znamiona bycia
>>> nalewką. Intuicja wiodła mnie w dobrym kierunku.
>>>
>>> O podróbach koniaku przez barwienie (np. bejcą do drewna) i dosmradzanie
>>> dowolnego spirytu wiele słyszałem w latach dziewięćdziesiątych. Ale wtedy
>>> było to domeną mafii, a nie babć.
>
> To chyba na skalę przemysłową.
> Na skalę domową dwie czy trzy rodzynki i szczypta herbaty na flaszkę.
>
>>>> Natomiast całkiem udatnie koniak naśladować może bimberek, no, ale
>>>> tylko taki z najwyższej półki.
>>>
>>> Albo najniższej, piwnicznej. To wymaga leżakowania w drewnie. I nie
>>> będzie udawaniem, jeśli pominąć nazwę.
>>>
>> No ale zaraz. Koniak się robi przez destylacje wina z winogron. To co to ma
wspólnego z bimbrem?
>
> Koniak z bimbrem ma wspólny smak i zapach.
> Drożdżami czuć.  :-)
>
>
Oczywiście , tak tak, masz rację.