Pan Andrzej P. Wozniak napisał:

>>> Chodzi o cenioną przez tłumaczy książkę Andrzeja Voellnagela "Jak nie
>>> tłumaczyć tekstów technicznych"? (właściwie umiejscowiłeś pierwsze
>>> wydanie, WNT 1973, okładka czarno-biała):
>> Oczywiście, że o nią.
>
> Nie oczekiwałem takiej odpowiedzi, bo u mnie znak zapytania był w tytule,
> wewnątrz cudzysłowu, a nie w zdaniu, które zakończyłem dwukropkiem po
> wtręcie w nawiasie.

Fakt, że czasem się muszę domyślać, co jest pod znakami zapytania. Niby
mógłbym obejrzeć w Unicode, ale przeważnie nie warto, mimo że czasem źle
się domyślę albo pomylę się przy poprawianiu.

> Może Pan zacznie korzystać z UTF-8, tym bardziej że poruszamy temat
> tłumaczeń i aż korci zacytować coś po rosyjsku.

Co znaczy "korzystać z UTF-8"? Kiedyś na takich korzystających czychał
cancel-bot, dość sumiennie przykładający się do swojej roboty. Dużo od
tego czasu się zmieniło -- bot zdechł, a kodowanie UTF-8 przestało
komukolwiek przeszkadzać. Dawno temu pisano też instrukcje, jak należy
Usenetu używać. Ja się ich do dzisiaj trzymam -- po części dlatego,
że nie lubię zmieniać przyzwyczjeń, a po części, bo nikomu nowych nie
chciało się napisać.

Kodować, to ja też bym mógł, choćby zaraz. Wystarczu jeden pstryczek w
konfigu przestawić. Tylko po co? Te środki wyrazu, które mam, całkiem
mi wystarczają. Ale gdyby "korzystanie z UTF-8" miało oznaczać nie tylko
*kodowanie*, ale używanie pełniego zestawu Unicode -- to sam diabeł by
lepiej nie wymyślił. Ja złośliwy jestem i wredny. Unicode zawiera dość
pozycji, które mają glify tylko w kilku fontach, mógłbym nimi uprzykrzyć
komunikację lepiej od stu najgorszych tłumaczy. To nie działa tak, że
cudzysłowy rozmaite mogą być, cyrylica też może, ale dalej już nie. Ktoś
musi określić, czy hiraganą też można -- bo może mało kto umie przeczytać,
jesze mniej zrozumieć, ale popatrzeć każdy może. Albo czy wypada walnąć
znaczek chiński w tekście. No i najważniejsze, to te znaczki, co są
opisane w normie, a używane fonty ich nie zawierają. Więc trzeba by
wszcząć dyskusję na temat statusu każdego glifu, określić zakres
dopuszczalny itp itd. Ech, jakby Usenet od tych dyskusji ożył, może
nawet kilka grup pomocniczych by się do tego powołało!

Teraz stan mamy taki, że kodowanie UTF-8 używane jest przeważnie z
lenistwa -- programy tak na ogół mają domyślnie, nikomu nie chce
się przestawiać, mało kto wie, że można, prawie nikt nie zastanawia
się, czy warto. Nikt też nie potrzebuje -- bo kto tu pisze cyrylicą.
Nikt nie potrafi -- nawet rzadko kto umie napisać stopień Celsjusza
(°C), coć do tego nawet UTF-8 nie potrzeba. Świetnie by było, gdyby
większość przesatwiła sobie kodowanie na UTF-8, choćby ze względu
na ogólną kompatybilność. Ale żeby przy tym nie flejtuszyła i żeby
przed wysłaniem czytnik im transliterował wszystko do podzbioru
tożsamego z zestawem ISO-8859-2 (z tego samego względu).

--
Jarek