> W przeszłości programowałem 51; najpierw asm potem C, miałem jakiś
spiracony
> klucz sprzętowy na LPT do kompilatora Keil, pod DOS. A że znałem asm na 51
> to porównywałem wynik kompilacji.
> I powiem jedno: byłem pod wielkim wrażeniem generowanego kodu, przede
> wszystkim jego zwartości.
Ja jednak mam inne doświadczenia.
To znaczy nie analizowałem kodu po tłumaczeniu.
Jednak na 8051 zabrakło mi pamięci 64kB programu, przy tworzeniu
oprogramowania
na centralkę telefoniczną.
Musiałem się mocno gimnastykować, poprawiając kod w C, aby w ogóle się
zmieścić.
Wyciągnąłem wtedy wniosek, że kompilator robi straszną nadbudowę.
Jednak mogło być też i tak, że kod był mało optymalny.
Wtedy nauczyłem się wyciskać z C dosłownie kilobajty.
Doszedłem do tego, że istnieje już granica, której się nie przeskoczy.
Od tego momentu wybieram, czy piszę w C, czy w asm.
Jako, że człowiek jadł już z wielu piecy chleb... najczęściej wybieram ASM,
gdyż nie lubię, jak na LCD widać jak obraz wczytuje się niczym w ZX Spectrum
podczas wczytywania z taśmy:-)

> Obecnie chyba jedyna rozsądna droga to ewoluowanie w kierunku gcc i
> pochodnych nad rozwojem których pracuje z reguły więcej osób niż nad
> rozwiązaniami korporacyjnymi.
>
> jp
Nie sądzę, że jedyna.
Tam gdzie kupa ludzi, tam też i kupa ... błędów.
2) Wydaje mi się, że lepiej wypróbować kontakt z HI-Techem.
Widać, że są tam ludzie, którzy wiedzą o co chodzi.
Może im podpowiadać, czego będziemy oczekiwać.
Może zechcą rozijać się w kierunku prawdziwej optymalizacji.

3) Samemu stworzyć kompilator.
Jest to trudniejsze, ale jeśli się chce, to czemu nie.
Skoro tworzy się swoje uC z własną listą rozkazów?
4) Jak już, to stworzyć swój procesor z instrukcjami C, które działają
poprawnie.
Zresztą MCHIP w 18F już dołożył kilka drobnostek do FSRów, jak FSRx++,
FSRx--,++FSRx, FSRx+w.
Ale to drobnostki, ograniczone i 8-bitowe.
Zresztą adresowanie z przesunięciem już dawno miał INTEL.

Problem w tym, że trzeba mieć doświadczenie, a Hi-Tech (i inne też) mają
wieloletnie.
Dlatego opcja 2 wydaje się sensowna, jeśli zaskoczy.
Ale trzeba rozmawiać z konkretnymi programistami, a nie przez "sekretarkę".
Może zacząć od tego, że "Kocham Was i szanuję, chcę z Wami być, ale nie mam
co od Was kupić" :-)
S.