luxcamera pisze:
> Ja tak jakby Ci wtóruję również śpiewając akordami, ale czy naprawdę
> chodzi o to, że jak mi jest dobrze, to mam mieć wszystko i wszystkich w
> 4 literach...? Skąd mam wiedzieć, jak poradzą sobie moje dzieci, wnuki?

A czy ktoś się martwił mną?
Życie jest brutalne. Poza tym urodzeni w innej rzeczywistości nie będą
zupełnie czuć problemów, które są dla nas problemami (mimo, iż
obiektywnie sytuacja te problemy tworząca będzie istnieć nadal). Tak
więc martwienie się na zapas nie ma sensu, a weryfikację tego widzimy co
pokolenie.

> Za 30 lat może i mnie nie będzie, ale nie chcę dla moich potomków
> przyszłości, w której przetrwać może tylko multiinstrumentalista. Taka
> jednostka - multiinstrumentalista - bogato wyposażona przez los nie jest
> standardem. A co z innymi - do piachu?

Inni powinni wziąć pupę w troki i nie czekać na związki zawodowe. Każdy
potrafi robić kilka różnych rzeczy, na pierwszy rzut oka zupełnie bez
związku ze sobą. Problem jest taki, że większości ludzi wydaje się, iż
dyplom magistra jest ostatnim wysiłkiem umysłowym w życiu (problemem
następnym jest przywiązywanie do tego dyplomu zbyt dużej wagi). Jak do
tego dodamy problem ''nie będę tego robił, nie po to się uczyłem (albo:
nie uczyłem)'' to mamy, co mamy.

--
pozdrawia Adam
różne takie tam: www.smialek.prv.pl
/kim jest kucharz, co reklamuje knorra życząc wesołych świąt?/