"J.F." <j...@p...onet.pl> writes:


>> Kwestia definicji "normalnie". W tamtych czasach buforowanie liniowe
>> to
>
> Nie nacisniesz $ aby przejsc na koniec wiersza, nie nacisniesz "i" aby
> zaczac wpisywanie, nie nacisniesz cw aby zmienic slowo, "j" nie
> przenosi do kolejnej linii ... to co to za vi :-)

Wszystko to naciśniesz. Tylko musisz zatwierdzić CRem (nie jestem
ekspertem od 3270 i w ogóle IBMa, i nie wiem czy nie dałoby się tego
jakoś obejść). Przecież uniksowy telnet też nie od zawsze miał tryb
znakowy. W programach modemowych też czasem robiło się lokalne echo
i wpisywało się "batchowo" komendy dla vi, poźniej ^L i po problemie.

Zresztą pewnie pamiętasz straty pakietów na linku do Sztokholmu
(i na linkach np. krajowych zresztą także).

>> nie było nic nadzwyczajnego. Ludzie bez problemu potrafili wpisać
>> całą
>>linię, nawet nie widząc jej (tak jak tu) na ekranie.
>
> Ale to sie ex nazywalo, czy ed, a nie vi :-)

Ja akurat używałem w takich okolicznościach vi, ale oczywiście były
(i są) różne możliwości.

>>Zresztą musieli, odpowiedzi od zdalnej maszyny (np. na linku IP 9600
>>bps, albo na modemie 2400 MNP[45] z częstymi retrainingami)
>>uniemożliwiały pracę "po znaku".
>
> Akurat 2400 przeprosilo mnie z vi. Dawal rade, gdy "normalniejsze"
> edytory jak np joe nie dawaly.
> glupi scroll za dlugo trwal, jak sie joe uparl caly ekran
> transmitowac.

Joe nie używałem, więc nie wiem. Przypuszczalnie złe użycie termcapa,
może jakiś problem z termcapem/terminfo albo z (n)curses.
--
Krzysztof Hałasa