W dniu 2011-04-21 11:37, Robert Wańkowski pisze:
>
> Czyli ryzyko nie większe niż te, które jest teraz. Gdy wisi sobie na
> ścianie.

jednak większe. Taki obraz jest wbrew pozorom bardzo złożonym i
delikatnym tworem -drewniany, klejony podkład, grunt (kreda z "martwym"
gipsem i klejem), szkic + podmalówka I (chuda tempera), czarna "ślepa"
warstwa maskująca, prawdopodobnie z tłustej tempery (ujawniona przy
badaniach 20 lat temu), szkic + podmalówka II (znów chuda tempera), co
najmniej 2 warstwy nadmalówek żywiczno -olejnych. Wszystko to razem
jakoś się trzyma i będzie się trzymało jeszcze długo, ale przy zmianach
wilgotności, temperatury, ciśnienia i wstrząsach może zacząć się
degradować w przyspieszonym tempie. Żaden muzealnik nie jest zachwycony
jeśli musi zdjąć obraz ze ściany, gdzie wisi w kontrolowanych warunkach
i wysłać go w świat, nawet w najgrubszej amortyzowanej skrzyni. Stąd
zupełnie zrozumiałe opory. Dodatkowo wiadomo że LDV miał skłonności do
eksperymentów technicznych, co doprowadziło np. do przedwczesnego
zniszczenia paru jego malowideł ściennych, stąd konserwatorzy podchodzą
do jego obrazów z niejaką nieśmiałością. Więc kasa nie ma tu nic do
rzeczy, poza ew. przewidywanymi kosztami "głębokiej" konserwacji...