Marek <p...@s...com> writes:

> Tylko pozornie. Poszczególne bity wykorzystywane są na znak, mantysę i
> wykładnik. W/g normy, dla liczb 32-bitowych masz bit na znak, 8 bitów
> na wykładnik i resztę na mantysę. Czyli liczbę dodatnią kodujesz na 31
> bitach więc de facto masz o połowę mniej skoków kwantyzacji niż w
> przypadku int32. Po drugie - tak jak wspomniałem: czy liczbę sobie na
> ekranie wyświetlisz jako 100 czy jako 0.0001 to nie ma to znaczenia
> specjalnie. Owszem, może jest jakaś tam korzyść z floatów lecz
> nazwałbym ją kosmetyczną.

W pewnym sensie masz rację, jeśli ograniczasz się tylko do wyświetlania.
Natomiast jeśli jednocześnie pracujesz z jakimś materiałem i chcesz go
normalnie wyświetlić bez konwersji, to jest zasadnicza korzyść
z przetwarzania na floatach, jeśli masz do czynienia z naprawdę małymi
liczbami (BTW nie do wszystkiego wystarczają 32-bitowe floaty i używa
się także 64-bitowych liczb o podwójnej precyzji).

Aczkolwiek przyznaję że raczej nie ma to znaczenia przy "wywoływaniu
RAWów".

>> Normalnie 32-bitowe inty wystarczają do takich rzeczy (pewnie
>> z zapasem).
>
> Na styk. Zakładając, że w odległej przyszłości uda się na jakimś
> urządzeniu odtworzyć pełny gamut. Sądzę, że wtedy 10 bitów na kolor
> spokojnie wystarczy na ładne przejścia tonalne. Zostaną Ci nawet dwa
> bity do wykorzystania :-)

32 bity oznaczają, oczywiście, 32 bity na każdy kolor. Jasne jest chyba
że 10-bitowy kolor nie wystarcza żadnym sposobem do jakiejkolwiek pracy
z RAWami albo innymi skanami 12 lub 14-bitowymi itp.
--
Krzysztof Halasa