> Heh, Informix :) Nie wiedziałem, że to jeszcze istnieje.

https://docs.oracle.com/database/timesten-18.1/TTOPR
/client_server.htm#TTOPR182

"Using a shared memory segment provides better performance than TCP/IP
communication."

To nie jest kwestia przestarzałego Informixa.

> Z ciekawości zapytam - bo nie
> znam - dlaczego ktoś wolałby Informix zamiast takiego np. PostgreSQL?

Bo komuś się tak opłaca. W jakimś sensie tego słowa.

[wracamy do pamięci dzielonej]
> No właśnie. Po co ktoś miałby taką gimnastykę wykonywać w ramach
> komunikacji *z bazą danych* jest poza moim zasięgiem zrozumienia, ale
> umiem sobie wyobrazić, że ktoś się uparł i tak chce - bo tak.

Nie. Tak jest naprawdę szybciej. Bo najszybsza komunikacja jest wtedy, gdy jej nie
ma.
W szczególności, jeśli dane w bazie istnieją w postaci jakiejś struktury, to tej
struktury nawet nie trzeba serializować - wystarczy ją klientowi pokazać. Pakowanie
danych do strumienia, po to żeby inny proces na tym samym komputerze te same dane
sobie rozpakował, jest po prostu marnowaniem prądu.

> Z podanych linków wnioskuję, że jesteś pośrednio lub bezpośrednio
> klientem Informixa.

Różne rzeczy widziałem na tej grupie w ciągu ostatnich dni, ale tym zrobiłeś mi
weekend. :-)

Nie mam o tym bladego pojęcia.
Do szukania linków używam Google'a - i też nie jestem ich klientem (chociaż w tym
przypadku pewnie jestem nawet jeśli o tym nie wiem).

> Ja prosty człowiek jestem, świat postrzegam w kategoriach bardzo
> mechanicznych. To dotyczy również programowania. W omawianym
> przykładzie mamy 3 pudełka, każde otwierane innym rodzajem klucza. W
> tych pudełkach raz na jakiś czas pojawia się zawartość, którą należy
> wyciągnąć żeby pudełko się nie zapchało.

I to też sobie wczoraj uświadomiłem, że jakoś niechcący wpadliśmy w narrację, że z
tych gniazdek (albo nie-gniazdek) się tylko czyta.

Ale przecież nawet ta biblioteka do Twittera nie musi tylko czytać (albo w ogóle nie
musi czytać), może natomiast pisać. Znaczy - wysyłać tweety. Np. co godzinę. Są nawet
takie konta na Twitterze, gdzie jakiś automat coś pluje co jakiś czas.
No więc mamy gniazdo, powiedzmy nawet że się do niego dobraliśmy łamiąc zasady
enkapsulacji i robimy na nim select() (czy tam inny poll) i dowiadujemy, się, że
gniazdo jest gotowe do pisania. Hura!
I co z tego wynika, że jest gotowe do pisania? Ano nic nie wynika. Bo to biblioteka
decyduje, czy ma coś do pisania, a nie użytkownik, który dobrał się jej do gniazda.
Więc gotowość gniazda wcale nie świadczy o tym, że jest jakiś inkrement pracy do
wykonania.

> I tu
> do wyboru otwieranie/zamykanie sekwencyjnie w kółko jeden po drugim, lub
> ew. postawienie przed każdym pudełkiem dedykowanego pracownika, który
> przytrzymuje wieczko i czeka aż coś się pojawi. W mojej perspektywie
> rzeczywistości nie ma innej drogi,

Też się do tego wniosku skłaniam.

--
Maciej Sobczak * http://www.inspirel.com