Użytkownik "J.F." <j...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:56d9dd4c$0$661$65785112@news.neostrada.pl...
> A jak kontroler zechce cos zapisac pod adres 8GB, to sobie zajedzie
> poczatkowe sektory.
>
> Z tym, ze w przypadku 500GB/128MB to sie juz trzeba troche postarac ... a
> moze i nie.

Zresztą, panowie. Ja też próbuję to rozważyć, takie zajechanie w pętli łatwo
będzie zauważyć, bo struktura filesystemu poleci w kosmos. Ale drobna
modyfikacja chyba wystarczy, żeby nieistniejące bajty "zwirtualizować"
sobie. A wtedy już tak łatwo nie wykryjemy, że fs się rozjedzie, bo się nie
rozjedzie. Natomiast łatwiej wtedy wyjdzie, gdy jakis program zechce zapisać
w nieistniejącym miejscu jakąś (meta)strukturę. Powiedzmy, że na szybko
zweryfikuje się zawartością bufora (i mam poważne podstawy podejrzewać, że
się tak dzieje) nieświadomy użytkownik niczego nie zauważy. Dużo trzeba, by
skomplikować algorytm w kontrolerze, by zamiast zapis iść w pętlę, modulo,
szedł w pizdu? Jak pisałem, osobiście miałem taki przypadek w ręce. Powstaje
pytanie - co się producentowi-oszustowi, bardziej opłaca? A jak ktoś się
zechce bawić w "teardown", czy wykorzysta cokolwiek (załóżmy, ze ma taki
zamiar i umie to zrobić), poza elementami dyskretnymi SMD (ja kiedyś
wykorzystałem diodkę LED, ale tam usterka polegała na popękaniu ścieżek i
zgubieniu się pamięci w ogóle, co pen uczciwie meldował systemowi - "no
media", choć literka była). Przypadek z "wirtualną" pamięcią, to te dwa peny
u kolegi, co je z Kanady przywiózł, mogę napisać, na jakiej podstawie
stwierdził, ze o, działają. I nie mogę mu odmówić racji, choć tylko dlatego,
że zbadałem je dokładnie wcześniej, udało mi się wyprowadzić go z błędu,
wcale nie mylnego, bo miał podstawy stwierdzić, ze już są dobre! Filesystem
nie ulegał uszkodzeniu, bo nie było zapisu w pętli/modulo.
Na koniec powiem tyle, że kiedyś chciałem na Commodore 128D dla zabawy
napisać własną obsługę FAT (Stacja 1571, wbudowana, potrafi, po przełączeniu
w specjalny tryb, obsłużyć dyskietki 360kB sformatowane w PC). Powiem tyle -
dla mnie to groszowa sprawa, wtrącić w program obsługi buga, który
spowodowałby, ze dyskietka stała by się nagle megapojemna i jeszcze tak
skonstruować algorytm, żeby waliło w pętli, czy wirtualizowało, nawet
połączyć te metody, z dodatkowym omijaniem metastruktur, żeby jeszcze
opóźnić wykrycie blę...oszustwa. Załóżmy, ze wziąłbym za taki program, no,
nawet tysiąc ojro, czy zielonych. Powielmy go teraz w grube miliony i koszt
maleje do ułamków centów per pamięć. Gdyby tylko się udało jakąś
narzędziówką z zewnątrz przeprogramować kontroler, by podstawiał do
rozpoznania rzeczywistą ilość pamięci...? Ale czego ja wymagam, dołożę 10
zyla i będę mieć pamiątkę sprawną, od markowego sprzedawcy/producenta, z
gwarancją, jeszcze mi wizytówkę da, abym u niego kupował. I chyba tak będę
robić. Mam 16GB USB3.0, za 35 zyla, opłaciło się, chodzi przepięknie, choć
USB mam 2.0.

--
To nie wstyd być biedakiem, ale, żeby to był zaszczyt,
to ja tego też nie powiem!
(C) Tewje do Pana Boga.

PS Przepraszam za błędy, ale dziś palce moich rąk żyją własnym życiem i jest
to nie do opanowania. Nie wszystko dałem rady poprawić.