W dniu czwartek, 28 lipca 2016 08:00:59 UTC+2 użytkownik XX YY napisał:
> Am Donnerstag, 28. Juli 2016 00:25:45 UTC+2 schrieb Starzec z Gór:
> > W dniu wtorek, 26 lipca 2016 22:21:58 UTC+2 użytkownik Sebastian Biały napisał:
> >
> > > M42 jest *bardzo* pouczającym kawałkiem retro. Nie uwazam że wyrzucam
> > > pieniądze w błoto, wręcz przeciwnie, zamierzam kupić kilka zabawek na
> > > M42 z przyczyn, powiedzmy, artystycznych. Widzę zasadniczą różnicę w
> > > zdjęciach portretowych gówniany Helios 44M vs obiektyw kitowy. Ja, tepy
> > > artystycznie programista widzę ...
> > >
> >
> >
> > M42 faktycznie jest ciekawym sprzętem retro, zaś Helios 44 to poczciwy Zeiss
Biotar, w nieco nowszym wykonaniu. Oczywiście jak to w sowieckim wykonaniu, liczy się
sztuka, co jedna to inna ostrość.
> > Pozdrawiam Marcin
> > PS Dobry, tj ze środowej produkcji Helios może ustępuje.. 50/1,8. Kity Canona czy
Nikona nawet pod niego nie podchodzą. Robiłem swego czasu testy.
>
> wsrod vinage obiektywow - a znam sporo - helios 44 to jeden z najmarniejszych ( i
pewnie dlatego najtanszy, przez co popularny u nas).
>
> typ biotar czyli uklad podwojnego gaussa zostal wyliczony przez zeissa juz w 1927
roku
> biotar 2/58 w 1936r. W postaci heliosa jest zdobycza wojenna rosjan. Na owe czasy
byl to obiektyw obarczony mniejszymi wadami optycznymi , niz krolujace wowczas
tryplety w postaci trioplanow i tessarow.
>
> przymkniety do przyslony ok 5,6 - 8 osiaga maksimum rozdzielczosci na poziomie
porownywalnym z obiektywami dzisiejszymi. Ale otwarty charakteryzuje sie sporymi jak
na dzisiejsze czasy bledami. Aberacja sferyczna jest duza , powoduje ona zjawisko ,
ktore dzisiaj nazywa sie focus shift , i jest ono dla heliosa spore.
> utrata rozdzielczosci wskutek tego zjawiska ( czyli blad ostrosci po przymknieciu
przyslony w stosunku do tego co widzimy na otwartej przyslonie) powoduje spadek
rozdzielczosci w plaszczyznie ostrzenia o ok 15% -to jest sporo , a jednoczesnie za
malo by dac ciekawy bokeh.
> znacznie wieksze bledy daje biotar 75/1,5 dzieki czemu jest dzisiaj ceniony i
niezwykle drogi, wlasnie z uwagi na bokeh wywolany bledami otwarcia, co powoduje
charakterystyczny , niepowtarzalny rysunek
>
> te stare obiektywy daja od wspolczesnych ladniejszy bokeh , pod kazdym innym
wzgledem sa slabsze . pracuje sie nimi znacznie mniej wygodnie , chocby ze wzgledeu
na brak automatyczacji przyslony.
>
> Pewnie - zawsze ze wzgledow dydaktycznych warto sie pobawic . jesli mamy jednak do
wykonania konkretne zadanie , jakby zdjecia macro ukladow elektronicznych , jest to
drapanie sie prawa reka w lewe ucho . Znacznie latwiej jest uzyskac dobry wynik
wspolczesnym chocby kitem , albo stalka , z ktorych taka np 50/1,8 uzywana kosztuje
grosze, a ma automatyczna przyslone , co znakomicie ulatwia prace w macro.

Helios 58/2 wersji z powłokami, ma lepszą rozdzielczość, przeniesienie kontrastu,
mniejsze abberacje od dowolnego kita. Jest też lepszy optycznie od współczesnych mu
Pentaconów, choć słabszy od Pancolarów. Jedyne w czym Helios ustępuje, to
powtarzalność. Gadanie o dobroci współczesnych kitów to mrzonki - są to tanie zoomy
robione po linii najmniejszego oporu. Deklarowana rozdzielczość dla Heliosa przy
wysokim kontraście (wersja M4) to 50 par linii/mm, dla F :1:4, dla współczesnych
kitów do 30 linii/mm. To jest chyba dosyć istotna różnica. Mierzona zaznaczam na
środku pola obrazowego. Canon1,8/50 w wersji z metalowym bagnetem (plastików nie
mierzyliśmy) daje 60 par linii/mm, 1,4 daje 65 par. Podobnie Nikkor AIS - 65, ale
przy dużo niższym kontraście.
Przy czym Helios daje ładniejszy efekt rozmycia niż japońskie stałki, pomimo dosyć
topornej przesłony.
Zaś jego taniość wynika z jego ogromnej dostępności - Zenków z Heliosami na naszym
rynku jest chyba tyle co wszystkich japońskich luster razem wziętych.
Pozdrawiam Marcin