Pan Mirek napisał:

>> Konstrukcję ma prostą jak budowa cepa -- między dwiema elektrodami
>> (folia, blacha) warstwa winianu sodowo-potasowego. Ten cały winian topi
>> się w temperaturze kilkudziesięciu stopni -- bywało, że wytapiałem
>> przetwornik z surowców wtórnych. Teraz patrzę w internet -- można sobie
>> kupić kilogram za jakieś pięć dych. Da się z tego narobić przetworników,
>> że ho ho.
>
> Ale to nie musi być krystaliczny? normalnie stopiony i wylany?

Jak się stopi i wyleje, to przecież nazad skrystalizuje. On nie musi być
specjalnie monokrystaliczny i rżnięty po wybranej płaszczyźnie, bo chyba
wytwarza prąd między płaszczyzna ściskaną a rozciąganą. Taką blaszaną
kanapkę ze solą po prostu się wygina, a ona robi prąd między blaszkami.

> W jakich przetwornikach jest ten winian? - tylko tych konkretnych od
> gramofonu?

To kiedyś było bardzo popularne. Poza przetwornikami gramofonowymi były
też mikrofony krystaliczne. Taki dawali na przykład do magnetofonu
"Tonette" -- tam w środku była duża kwadratowa płytka, tak gdzieś koło
cala miała. Ponadto jeszcze słuchawki z takim przetwornikiem. Te były
sterowane napięciowo, bo prąd przez taką sól w zasadzie nie płynie.
Jako przetworniki do instrumentów muzycznych też się tego używało.

Technologia wytwarzania prosta, sól Seignette'a -- jak widzę -- łatwo
dostępna, więc każdy kto chętny może, sobie taki oldskulowy przyrząd
zmajstrować.

--
Jarek