Sat, 05 Jan 2013 00:54:13 +0100 sundayman <s...@p...onet.pl>
napisał:

>To by się nie dało nad tymi drucikami zapanować chyba ?
>A lutować każdy drucik kolejno z obu stron - to jeszcze gorzej, bo jak
>tam sięgać za każdym razem ?

A ja wierzę że dało się to zrobić. Też robiłem różne dziwne rzeczy z
kynarem i myślę że przy odpowiedniej dozie samozaparcia da się tak
polutować. Nie bardzo jednak wierzę w zachowanie pożądanych
właściwości sygnałowych takiego czegoś. Scalaki w takich obudowach
pracują z reguły w bardzo szybkich układach, gdzie impedancja ścieżek
musi być odpowiednio dobrana, muszą też być wszystkie ścieżki danej
magistrali (np. bity szyny) tej samej długości, bo 1ns różnicy w
dotarciu sygnału na miejsce może już rozwalić transmijsję.

Podejrzewam że tak przylutowany scalak, mimo elektrycznego połączenia
z płytką, z "nieznanych przyczyn" nie działał prawidłowo.

BTW Ostatnio trafiłem na dokument Intela, w którym opisano m.in. jak
na transmisję wpływa rodzaj tkaniny szklanej w laminacie i kąt jej
położenia względem ścieżek. Chodzi głównie o to że szkło i epoksyd
mają różne stałe dielektryczne. Jeżeli jedna ścieżka wypada nad pasmem
włókien a druga nad "dziurami" w splocie, to impedancja i prędkość
transmisji w nich będzie się różnić. Popatrzcie na rys. 8 na str. 13:
http://download.intel.com/design/intarch/papers/3210
77.pd

Przy czymś takim wyjechanie z płytki "w powietrze" przylutowanym
drutem wygląda na morderstwo :-)