W dniu 2013-04-30 02:04, "Dariusz K. Ładziak" pisze:

...
> Toż normalna, tłokowa pompa głębinowa pędzona cięgnem napędzanym
> kiwakiem (klasyczne rozwiązanie stosowane przez nafciarzy) jest dużo
> bardziej niezawodna i prostsza w budowie - potrzeba jest tylko jedna
> dziura w ziemi i żadnych zakrętasów sto metrów niżej...
>

Spójrzmy na wiatr albo jak u widocznych tu Murzynów siłę miesni
jako zródlo energii. Małe obroty, małe objętości.
Machnales reką na całą garsc kluczowych problemów z pompkami
"kiwakowymi" w tej klasie energii, które nie istnieja u pomp
linowych.

1. Koniecznosc znacznie lepszego uszczelnienia tloka czyli tarcie.
2. Koniecznosc uzyskania ruchu posuwisto - zwrotnego.
3. Koniecznosc stosowania zaworu zwrotnego.
4. Jesli pompa jest na górze - problem z jej smarowaniem.
5. Koniecznosc stosowania kilku pomp w ukladzie "wielofazowym"
- jedna mała pompka kilkanascie Hz szarpie strumieniem az dudni.

Jest gdzies w sieci praca "Pompowanie wody na przestrzeni dziejów
a wydatek energetyczny". Najwyżej oceniona zostala starozytna
pompa z oslem w kieracie i workiem na wode, który nad krawedzia
studni o cos zawadzal i sie wypróznial, po czym szedl po nowa wode.

Giętkie cięgło to sznurek. Dwa szyby to (przy głębokosciach
nascie metrów) dwie niebieskie rury PE 1 cal. Fakt - na dole jakis
kołowrotek, ale za to na górze wystarczy przerzucic przez wał śmigła
czy jakiegoś roweru.

Mam dzialajaca pompe posuwisto - zwrotna i wiem jakie to klopoty.
Z duza nadzieja zerkam na te sznurki.

pozdr serd
--
A S