Wit Jakuczun wrote:

> W dniu 2011-03-13 11:53, Sebastian Biały pisze:
>> On 2011-03-12 23:48, Wit Jakuczun wrote:
>>> Oddać cesarzowi co cesarskie, czyli kawałek funkcyjny napisać w języku
>>> funkcyjnym. Albo kawałek programowania w logice w języku, który to
>>> wspiera, np. w prologu.
>>
>> Jedyna nadzieja w .NET które ma pewną wartwę wspólną danych. Ale jesli
>> nie masz takiej gwarancji i musisz budować interfejsy komunikacyjne to
>> serdecznie współczuje wyboru, szczególnie ze problemy funkcyjne sa na
>> tyle małe że mozna je spokojnie embedowac w języku zamiast pisać 10x
>> większy kod do wymiany danych.
> Kod do wymiany jest bardzo prosty. Ale fakt, F# wydaje się ciekawy.
> Tylko, że mi kompletnie nieprzydatny by był.
>
> A kawałek pisałem w Prologu i napisanie go w .Net byłoby raczej mało
> sensowne. To nie był mały kawałek.
>
> Są też inne zalety takiego rozdzielenia. Na przykład koncepcyjnie od
> początku mam możliwość liczenia rozproszonego.

Czy projekt jako całość miał integratorów, czy może Ty jako (współ)twórca
systemu to integrowałeś?
Interesuje mnie to o tyle, bo ze swojego doświadczenia widzę, że ludzie nie
dostrzegają pracy, którą czasem trzeba włożyć w integrację. Ja jako że
zajmuję się zarówno programowaniem, jak i integracją, często "utrudniam"
sobie jako programista, aby ułatwić sobie jako integratorowi, dzięki czemu
suma pracy jest mniejsza. Programistów nie dotykających integracji nie
sposób do tego przekonać, bo dla nich problem przeniesiony z programisty na
integratora jest problemem rozwiązanym (nawet jeśli przez to przeniesienie
problem jest powiększony).