> Nie wiem co widzisz złego w tym, że ludzie jeżdżący na serwisy znają się
> na tym co robią.

Dlaczego miałbym być zły na siebie?
Po prostu obserwuję, rozmawiam z ludźmi i wyciągam wnioski.

> podparcie tezy o wyższości SSRów tworzysz sobie jakiś utopijny świat
> przekaźników półprzewodnikowych w którym nie trzeba naprawiać maszyn w
> nie wyposażonych.

Utopijny to jest socjalizm.
Nic nie tworzę, tylko obserwuję, oceniam co dobre i wybieram.
Ty wybierasz styki.
Problem w tym, że robimy to dla ludzi. Co złego jest w tym, że za cel
obieram sobie eliminację
najsłabszych ogniw w systemie?
Słyszałeś do roku 1995 o naprawach płyt głównych i kart graficznych z
powodu awarii elektrolitów?
Co złego w tym, aby wyrugować też z elektroniki ten element raczej
chemiczny?


> A prawda jest taka, że kiedyś wymieniało się uszkodzony przekaźnik za 10
> zł a teraz wymienia się cały moduł sterowania mocą bo znajdujące się w
> nim MOSy czy SSRy są albo trudne do zidentyfikowania albo zalane masą,
> żeby się nie dało wymienić.
Przesadzasz. To jest kwestia wiedzy i odwagi dłubania w poliuretanie.
Zgagazam się, że lokalizacja uszkodzonego przekaźnika jest bardziej prosta.

> Maszyny coraz bardziej projektowane są przez księgowych tak żeby dało
> się potem nieźle zarobić na serwisach.

To prawda.
To był pierwszy etap.
Drugi etap zachłanności jest już taki:
Niemniej są 20 letnie maszyny, w których producent też utrudniał serwis
poprzez utajnienie,
a dziś oznajmia, że jemu samemu nie zależy na naprawie. Kupcie cała nową
maszynę,
lub sterowanie w cenie nowej całej maszyny lub drożej!
Nie wiem już jaki może być 3 etap.
Może taki:
Kup maszynę na 5 lat. Po tym czasie procesor przestaje załączać zawory na
obwodzie smarowania.
W siódmym roku wyłącza pompę oleju w celu pewności zatarcia mechaniki?

W sumie w tej sytuacji darcie kotów o głupie przekaźniki nie ma sensu.
S.