W dniu 2020-05-24 o 07:59, Budzik pisze:
> Użytkownik cef c...@i...pl ...
>
>>>>> Jak widać nie bardzo, skoro uważają, że pieszy powinien zakładać,
>>>>> że samochód znajdujący się ćwięrć kilometra dalej może go
>>>>> pierdolnąć bo porusza się z nadświetlną. Tak nie da się żyć. W
>>>>> mieście praktycznie zawsze jest jakiś samochód w zasięgu wzroku
>>>>> albo co gorsza jeszcze go nie widać. Nie możesz zakładać, że nie
>>>>> wchodzisz na jezdnię, bo może jechać 140, 180 albo w sumie czemu
>>>>> nie 220, bo nie przejdziesz nigdy.
>>>>
>>>> Chyba właśnie przegrałeś dyskusję... Przynajmniej w moich oczach.
>>>>
>>> bo?
>>
>> Bo jeśli zakłada, że przeciętny przechodzień nie poradzi sobie z
>> przejściem przez jezdnię, to znaczy, że nie bardzo się orientuje w
>> temacie. I cała jego słuszna - choć nieudolnie prowadzona -
>> krucjata przeciw zapierdalaczom będzie tym argumentem oddalona.
>> Ja jako pieszy jakoś sobie radzę: tych jeżdżących zbyt szybko
>> przepuszczam, bo wiem, że jestem w prawie, ale nie jestem ze stali i
>> nigdy nie czekałem na przejście tak długo, żebym to zapamiętał.
>> Całe więc to biadolenie, że się nie da przejść, bo jeżdżą
>> szybko ośmiesza tylko jego ideę.
>>
>> Licząc też na europejskie ucywilizowanie statusu pieszych
>> zapomina o licznych uwarunkowaniach, które powodują, że
>> piesi są tak a nie inaczej traktowani w Zachodniej Europie (a też
>> nawet na Litwie).
>>
>>
> Nie, Shrek twierdzi ze kazdy poradzi sobie z przejsciem, wiekszosc
> poradzi sobie nawet z unikaniem kierowców przekraczajacych predkosc.
> Natomiast poradzenie sobie z debilami jezdzacymi 150 po miescie
> wymagałoby od nas zachowania podobnego do łani w lesie gdzie kazdy
> szelest powoduje nerwowa reakcje i ucieczke.
> I po prostu nikt w taki sposób nie chce zyc bo moznaby szybko zwariowac.
>
> Gdybys, jezdzac samochodem, miał jezdzic w ten sposób, musiałbys na
> kazdym skrzyzowaniu gdzie masz pierwszenstwo, zatrzymywac i sie i patrzec
> czy Krystek nie leci beemą nie patrzac na znaki...

Skoro tak to odbierasz.
Ja to widzę jako opisywanie rzeczywistości w oparciu o zachowania
marginalne.