Atlantis napisał:

>> Pamiętam, że w szkole kazali mi się wiersza uczyć, gdzieś tak
>> w drugiej albo trzeciej klasie. "Telefoniczne śpiewają druty/
>> tymi drutami świat jest osnuty" -- tyle mi w głowie zostało.
>
> Hmm... Możesz spróbować opisać ten "śpiew"? Coś jak ćwierkanie
> cewek w zasilaczach czy zupełnie inny odgłos?

Opisy rzeczy i zjawisk mieliśmy dopiero w czwartej klasie, ale ja
wtedy byłem chory, więc nie wiem czy potrafię. Muszę podeprzeć się
gotowcem.

Ty w kraj Syren zajedziesz, czarownic, co zdradzą
Tych wszystkich, jacy tylko o nie tam zawadzą.
Szaleniec, kto się zbliży i Syren tych śpiewy
Usłyszy! On nie ujrzy nigdy, póki żywy,
Ni małżonki, ni dziatek, ni ziemi rodzinnéj:
Tak go sczaruje śpiew tych Syren słodkopłynny,
Które siedzą na łące, a wkoło nich gnaty
Ludzkie leżą stosami i ciał wyschłych szmaty.

Może to i dobre słowo -- słodkopłynny. Zasilacze dźwięczą tonem jednym,
ostrym, czasem modulowanym gdy zmienia się obciążenie. A tu tonów wiele,
choć często słychać jeden dominujący, który po chwili płynnie przemienia
się w inny. Cichsze tony w tle całkiem nie milkną, brzmią monotonnie jak
pszczół rój gdy wiosną ucho przystawić do ula. Albo jak zgiełk kawiarniany
słyszany z szatni nad ranem. Ale są tam też dźwięki przeciągłe, co brzmią
jakby kwartet smyczkowy instrumenty stroił.

--
Jarek