On 13/01/2011 11:14, Jędrzej Dudkiewicz wrote:
> On 01/12/2011 04:07 PM, Andrzej Jarzabek wrote:
>> wpłynęłoby dodatnio na jakość tych usług. Pacjent, który sam nie zna
>> się na medycynie, mmiałby spore problemy z odróżnieniem prawdziwych
>> lekarzy od szarlatanów.
>
> To prawda, przy czym problem nie znika, bo teraz np. są lekarze, których
> trzeba się wystrzegać, i o których pacjenci przekazują sobie informacje
> (to od mojej babci zasłyszane), że "to rzeźnik" albo "lepiej się samemu
> do trumny położyć". Ale to w ramach anegdoty.

W ramach anegdoty to są też bioenergoterapeuci, o których pacjenci sobie
przekazują informacje, jak to im pomogi, kiedy lekarze nie potrafili.

>> Wiara, że rynek wyeliminuje szarlatanów np. przez ich kiepską
>> reputację jest łagodnie mówiąc naiwna - wystarczy popatrzeć na
>> popularność tych wszystkich energoterapeutów, homeopatów czy innych
>> magików.
>
> Pewnie, że nie. Idea jest taka, że on wyeliminuje nieskutecznych i
> szkodliwych - a większość homeopatów, energoterapeutów i podobnych
> nikomu nie szkodzi. Nie szkodzi! C

A ja jestem taki rozbestwiony, że jak idę do lekarza, to chciałbym, żeby
jednak przynajmniej od czasu do czasu mi pomógł, a nie tylko nie zaszkodził.

> o znaczy, że jeżeli tylko są w stanie
> wytworzyć u wizytującego dobre samopoczucie, to wygrali - bo są
> skuteczni - pacjent lepiej się czuje.

A ja się lepiej czuję, jak wiem, że lekarz do którego idę jest po
studiach medycznych i odpowiednich praktykach. Bo samo lepsze
samopoczucie to jest tylko skuteczność placebo, a od medycyny się jednak
wymaga, żeby miała skuteczność powyżej skuteczności placebo.

>> Wracając do tematu badań, ja sam nie znam takich badań ani ich
>> wyników, i jeśli chodzi o certyfikację programistów to powiem tak:
>> osobiście uważam, że uprawnienia zawodowe są tak w ogóle skuteczne.
>> Ale zgodziłbym się na rozwiązanie, gdzie wprowadzenie uprawnień dla
>> programistów poparte jest meta-analizą na temat skuteczności uprawnień
>> zawodowych w ogóle, bądź istniejącą (a przypuszczam, że takie
>> istnieją), bądź zleconą specjalnie w tym celu
>
> Ale kto będzie robił to badanie? Bo jeżeli organizacja niecertyfikowana,
> to nie można przyjąć wyników jej badań - bo nie jest certyfikowana. A

Przyznam, że nie wiem jak się to dokładnie odbywa, ale zakładam, że
istnieją jakieś procedury wyłaniania instytucji, którym rząd zleca
analizy, i że są stawiane odpowiednie wymagania.

Zresztą tym razem popełniasz błąd kwantyfikatorowy: to nie jest tak, że
certyfikacja jest jedynym sposobem na wiarygodność, po prostu w tym
przypadku jest praktycznym i względnie tanim sposobem. Da się osiągnąć
wiarygodność inaczej, tylko że kosztuje to dużo czasu i pieniędzy, co ma
swoje dalsze przykre konsekwencje. Np. instytucje naukowe, które mogą
takie badania prowadzić, pracują nad swoją wiarygodnością dziesiątki, a
nawet setki lat. Jeśli w przypadku wspomnianej aparatury medycznej
zastosujesz tak drakońskie kryteria, to wypadków będzie może i mniej,
ale większość tej aparatury nigdy nie powstanie, a ta, co powstanie
będzie koszmarnie droga i wejdzie na rynek kilka- czy kikadziesiąt lat
później, co spowoduje, że nie zdoła uratować życia setkom osób za cenę
uratowania kilkunastu.

> jeżeli certyfikowana, to działają we własnym interesie - przecież jeżeli
> okaże się, że certyfikaty nie są do niczego potrzebne, bo za chwilę
> każdy będzie mógł założyć taką samą organizację i robić konkurencję - i
> to bez certyfikatu!

Moment, tak w ogóle przecież badanie dotyczy uprawnień zawodowych, a nie
certyfikacji instytucji. Wystarczy zapewnić, że w zespole badawczym nie
ma nikogo z uprawnieniami zawodowymi.

Nawiasem mówiąc akurat w tym przypadku jestem sceptykiem co do potrzeby
certyfikacji. W Polsce istnieje coś w rodzaju uprawnień zawodowych dla
naukowców w postaci mianowania profesorów, a w innych krajach sobie
radzą bez tego bardzo dobrze. Wynika to oczywiście z tego, że praca
naukowa nie jest w kategorii "mission critical".