W dniu 22.04.2024 o 09:37, Robert Wańkowski pisze:
> A tak łopatologiczne poproszę. Jeden koniec omomierza do początku uziomu
> (wyobrażam to sobie jako jakiś zacisk/śrubę przy transformatorze), a
> drugi zacisk omomierza gdzie wetknąć, aby zboczyć te 0,7-1 oma?


Nie mierzysz tego omomierzem, trzeba wymusić przepływ prądu jakimś
klamotem, więc to jest taki powiedzmy tester rezystancji uziemienia a
nie omomierz.

Chyba że faktycznie jak np. w zakładzie przemysłowym mierzy się
omomierzem, ale wtedy to wykłada się kilkaset metrów kabelka i mierzy w
punkcie odbioru a drugi koniec leci do rozdzielni/trafoka, ale jak
dokładnie oni to mierzą to nie mam pojęcia.

Najprościej dla przeciętnego zjadacza prądu wygląda pomiar cęgowy,
łapiesz cęgami za badany uziom i miernik sam odwala robotę, wymusza
przepływ prądu i go mierzy i podaje wynik w omach, prościej się nie da:

https://www.fachowyelektryk.pl/technologie/pomiary/1
964-pomiary-uziemien-ochronnych-metoda-cegowa.html


> Wypadkowa czego? Oporności samego uziomu na drodze transformator - sam
> uziom i czego dalej?


Generalnie użytkownika uziomu interesuje żeby jego prąd wrócił do źródła
(czyli trafoka) z jak najniższym oporem. Ale patrząc od strony domu, to
w domu mamy jedną szpilkę (upraszczając). A nasz prund nie idzie tylko
do trafoka, po drodze ma kilkadziesiąt uziomów połączonych ze sobą
(uziemienia w innych domach, uziemienia przyłączy, jakieś dodatkowe na
linii idącej z trafoka o ile zrobili), to wszystko jest połączone z żyłą
N, więc de facto stanowi jeden wielki uziom który ma zajebiście dobre
parametry, bo jest go dużo, w wielu miejscach i nasz prund może lecieć
sobie tam gdzie ma bliżej i łatwiej. Na obrazku nr 2 w artykule jest to
mniej więcej narysowane

L.