bartekltg <b...@g...com> napisał(a):
> Trochę skromnie to opisałeś i nie do koca widzę, jak to robisz.
>
> Jak dokładnie zapisujesz X i ma m*n. jedynki[] to tablica
> z ktĂłrymi pozycjami?

Pisząc z pamięci:

Dla jednej pary x i y:
x to wektor zer i jedynek.
y to wartość skalarna którą chcemy aproksymować.
m to macierz układu równań normalnych

x ma rozmiar x.size // notacja za Cormenem
m ma rozmiar x.size wierszy i (x.size+1) kolumn, ostatnia kolumna to wyrazy
wolne równania.

Na początku m jest wyzerowane.

Rozszerzam x przez przylaczenie na koniec y:
x[x.size] = y;
x.size = x.size+1

potem w dwóch pętlach:
for( i=0 ; i<x.size-1 ; i++ )
for( j=0 ; j<x.size ; j++ )
m[i][j] += x[i] * x[j];

I tak dla każdego wektora. Potem oddzielna sprawa rozwiązać ten układ
równań.

Pierwsza optymalizacja:
Ze względu na to że macierz jest symetryczna, to można wyliczyć tylko
jeden trójkąt:
for( i=0 ; i<x.size-1 ; i++ )
for( j=i ; j<x.size ; j++ )
m[i][j] += x[i] * x[j];

I druga optymalizacja:
ze względu na to że dane to zera i jedynki, zapamiętuję w
jedynki[] pozycje jedynek (posortowane) i wychodzi:
for( i=0 ; i<jedynki.size ; i++ ) {
for( j=i ; j<jedynki.size ; j++ )
m[ jedynki[i] ][ jedynki[j] ] ++ ; // x[ jedynki[i] ] * x[ jedynki[j] ];
m[i][x.size-1] += y;
}

Można coś ulepszyć?
Pozdrawiam


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/