Pan Krzysztof Gajdemski napisał:

>>> Po pierwsze: stare stereo to było tak, że poszczególne linie z miksera
>>> szły albo na jeden kanał, albo na drugi kanał. Nie używało się panoramy.
>>> Obrazowo mówiąc: Mietek darł mordę tylko w lewym kanale, Zośka wyła z
>>> prawego głośnika, hammond brzęczał w lewym, a perkusja tłukła się w prawym.
>>> Drugi aspekt: jak nie miało się porównania z przyzwoitym sprzętem, to
>>
>> Na wczesnych płytach tych czterech gości z Liverpoolu podział na
>> lewą i prawą stronę słychać bardzo wyraźnie. Choć i tam czasem coś
>> zmiksowali do środka.
>
> Powiedzmy to wprost. Już za późnego Gomułki sir Martin miksował płyty
> tym panom korzystając z dobrodziejstw pełnej panoramy.
>
>> My jednak byśliśmy mocno zapóźnieni, ten cały Mister-Hit pojawił się
>> gdy płyty bywały już nagrywane bardziej współcześnie.
>
> A tow. Gierek już przyszedł na gotowe.

Można jeszcze wspomnieć, że takie binarne miksowanie stosowano czasem do
pewnych celów z pełną premedytacją. Bodaj najbardziej znanym przykładem
jest pojedynek dwóch perkusistów: Maxa Roacha i Buddy'ego Richa. Posadzono
ich przy mikrofonach obu kanałów, a oni z właściwą sobie maestrią walili
w swoje bębny. Napis "STEREO" zajmuje eksponowane miejsce na okładce płyty.
To akurat schyłkowy Gomułka. A potem druga rzecz -- Friday Night in San
Francisco, z czasu "kulminacji jaruzelskiej". Tam było nieco trudniej, ale
dało się tak zrobić, by Al Di Meola, John McLaughlin i Paco de Lucia byli
odróżniani (również) po kierunku dźwięku.

--
Jarek