"Krzysztof Halasa" <k...@p...waw.pl> wrote:

>> Dla uproszczenia wyobraźmy sobie fotoczujniki o 100% skuteczności
>> (to taki ukłon w stronę obecnych: małych i gęstych matryc o obniżonej
>> jakości). W stronę takiej matrycy płynie delikatne światło z
>> obiektywu: od 0 do 100 fotonów na jednostkę czasu przypadających na
>> jeden duży piksel.
>>
>> Czy ten sam efekt uzyskamy dzieląc piksel na 100 mniejszych?
>
> Jeśli zarówno małymi, jak i dużymi pikselami jesteśmy w stanie te
> fotony policzyć, to chyba jasne jest, że uzyskamy dokładnie ten sam
> efekt.


Ale gdyby przyjąć, że te 100 fotonów jest maksymalnym poziomem
wysycenia piksela, to po podziale na sto idealnych trzebaby zrobić
zupełnie nieprawdopodobne założenie, że każdy foton trafia do innej
dziurki. :) Inaczej tracimy info na przepale (plus przelewanie się
przepału do sąsiednich pikseli).

"Jeder Schtoss, ein Franzoss! Jeder Schuss, ein Russ!" :))




Oczywiście to był model teoretyczny. W praktyce nie jest aż tak miło:
http://www.clarkvision.com/articles/digital.sensor.p
erformance.summary/unity_gain_2.gif

Niedokładności produkcji na poziomie mikronów nie pomniejszają się
wraz z pikselami, nie spada szum termiczny mimo słabnięcia sygnału
(a wręcz przeciwnie - komplikacja układu wymusza jego wzrost), rośnie
bierna powierzchnia granic między pikselami, w efekcie uzyskujemy
ZEROWĄ efektywność przy jeszcze NIEZEROWYM rozmiarze piksela.

Z drugiej strony matryce w komórkach jakoś tam się sprawują, i gdyby
przenieść tę gęstość na APS-C albo FF, to ho ho! :)) Tylko że nikt
przy zdrowych zmysłach nie będzie zachwalać zdjęć zrobionych nimi przy
słabszym świetle.


pozdrawiam

Mariusz [mr.]