On Sat, 7 Jan 2017 12:11:46 +0100, Luke <l...@l...net> wrote:
> W praktyce obowiązuje zasada 80-20. W tych dziedzinach, z którymi
mam
> nieco do czynienia, 20% pracowników wyrabia 80% dorobku do wszelkich
> rozliczeń. A wśród tych pozostałych 80% pracowników, kolejne 20%
wyrabia
> 80% pozostałego (pół żartem mówiąc). I zawsze znajdują się tacy
ludzie,

Skoro zrobiło się tak naukowo, to poproszę o źródła tych objawień.
Konkretnie o referencje do opublikowanych prac nt. "zasady 80-20", z
uwzględnieniem aktualnego stanu wiedzy. Mile widziane byłoby gdybyś
mógł powołać się także na swoje dokonania i ew. zasygnalizować że
wkrótce (w czasopiśmie o wysokim IF, na przykład Nature) pojawi się
kolejna twoja samodzielna praca (w której przedstawisz oszacowanie
dewiacji mediany etc.)

Skoro trzaskasz 30 artykułów rocznie... to chyba nie będzie to dla
ciebie wielkim problemem?

Hint: jeżeli na czterech podwładnych przypada jeden kierownik, każdy
z podwładnych pisze jedną pracę raz na na jakiś czas, każda taka
praca ma dopisanego jako współautora kierownika, to czy nie jest
przez to automatycznie spełniona zasada 80-20? ;)

Anyway pomysł jest mój, więc nie próbuj publikować jako własnego:
informacja poszła na serwery a MD5 na drzwi szafy. (Jestem z miasta,
więc o porządny wychodek raczej trudno.)

do góry

> 30 prac rocznie to jedna publikacja co 12 dni. Albo to będzie seria
> autoplagiatów, albo sztuczne rozbijanie tematu na serial mydlany, albo
> wysyłanie tego samego do różnych redakcji, albo udział jest... 3%.

Znowu z uporem maniaka mówię, że w normalnym zespole badawczym każdy
pisze ten fragment tekstu publikacji, za który odpowiada. W ten sposób
można napisać artykuł w kilka dni, pod warunkiem sprawnej pracy całego
zespołu.

Nie widzę też problemu, żeby napisać artykuł samodzielnie w kilka dni
więcej. Oczywiście mówię o pisaniu - czyli mamy wszystko obrobione,
policzone, zestawione, porobione rysuneczki, w głowie zarys o czym po
kolei pisać.

Przy czym mówię o sytuacji, kiedy ktoś jest w stanie się tym zająć kilka
godzin dziennie poza innymi obowiązkami. Bo jeśli ktoś chce być w pracy
4 godziny na dzień, z czego 3.5 godziny zejdzie mu na dydaktykę i
biurokrację, to faktycznie może narzekać, że "się nie da".

Zdarza się, że ktoś pisze jeden artykuł dwa miesiące ze słownikiem w
ręku, ale to jest kolejna patologia.

> Owszem, da się np. mieć unikalną aparaturę i badać na niej po kolei
> wszystkie związki organiczne... Każda kolejna próbka... to ARTYKUŁ.
> Czyli dwa dni badań, dzień ma copy paste... takiego śmiecia da się i 100
> rocznie.

No to chyba tylko w krystalografii... Przy czym te związki chyba ktoś
jeszcze musi wysyntetyzować, a sam pomiar to pryszcz. Więc trochę tej
roboty w sumie jest.

L.

do góry

On Sat, 7 Jan 2017 17:48:40 +0100, Luke <l...@l...net> wrote:
> W dobrze zarządzanym zespole każdy robi coś i łącznie cały zespół
ma osiągi.

Jeden pije herbatkę, drugi puszcza bąki, trzeci patrzy w sufit,
czwarta gra w pasjansa... Każdy niewątpliwie coś robi ;)

A co do osiągów: i Porsche, i maluch mają osiągi.

A jakie osiągi ma polska elektronika?

do góry

On Sat, 7 Jan 2017 12:31:57 +0100, Luke <l...@l...net> wrote:
> Wybacz, ale Twoje kryteria zaczynają być ostrzejsze niż zasady
etyczne w
> nauce opublikowane na stronie MNiSW...

Ależ oczywiście!

do góry

W dniu 2017-01-07 o 22:02, slawek pisze:

> A jakie osiągi ma polska elektronika?

Tego nie wiem. Bo dla mnie to hobby, a cała moja naukowa styczność jest
z klimatami około chemii i przyrody, tak jak już pisałem...

L.

do góry

W dniu 2017-01-07 o 21:54, slawek pisze:

> Skoro zrobiło się tak naukowo, to poproszę o źródła tych objawień.
> Konkretnie o referencje do opublikowanych prac nt. "zasady 80-20", z
> uwzględnieniem aktualnego stanu wiedzy.

To jest stwierdzenie na podstawie moich obserwacji. I nigdzie nie
pisałem, że ktokolwiek w jakiejkolwiek publikacji to wykazał.

> Hint: jeżeli na czterech podwładnych przypada jeden kierownik, każdy z
> podwładnych pisze jedną pracę raz na na jakiś czas, każda taka praca ma
> dopisanego jako współautora kierownika, to czy nie jest przez to
> automatycznie spełniona zasada 80-20? ;)

Nie, ponieważ pisałem o tym, że znaczna część tych pozostałych osób,
wyrabiających sumarycznie 20% parametryzacji, nie robi nic lub prawie
nic. I tacy ludzie byli jednym z największych problemów podczas kilku
reform nauki (i obecna reforma również chce ich zmusić do roboty, pewnie
znowu się nie uda).

Poza tym, co chyba najważniejsze, przy parametryzacji jednostki każda
publikacja liczy się jeden raz, niezależnie od dopisania kierownika.
Zwiększanie ilości autorów nie zmienia parametryzacji jednostki,
najwyżej zmienia ranking indywidualny danego autora.

Większość uczelni udostępnia obecnie publiczne wyszukiwarki dokonań
każdej jednostki i każdego pracownika. Można to bez problemu sprawdzić.

> Anyway pomysł jest mój, więc nie próbuj publikować jako własnego:
> informacja poszła na serwery a MD5 na drzwi szafy. (Jestem z miasta,
> więc o porządny wychodek raczej trudno.)

Już lecę do notariusza ;)

I nie pisałem, że trzaskam 30 artykułów rocznie. Pisałem tylko, że takie
sytuacje się zdarzają i nie są zawsze patologią z samej definicji.

L.

do góry

W dniu 2017-01-07 o 21:54, slawek pisze:

> powołać się także na swoje dokonania i ew. zasygnalizować że wkrótce (w
> czasopiśmie o wysokim IF, na przykład Nature) pojawi się kolejna twoja
> samodzielna praca (w której przedstawisz oszacowanie dewiacji mediany etc.)

Widziałeś kiedyś w Nature SAMODZIELNĄ pracę? :D


L.

do góry

W dniu 2017-01-05 o 20:48, a...@m...uni.wroc.pl pisze:


> Oczywiscie, lepiej uzyc mocniejszy hash np. SHA, bo przy
> MD5 to faktycznie sad moze chciec bieglego zeby ustalic
> czy MD5 jest dosc mocny...
>

Wracając do tematu z gałęzi o publikacjach naukowych, trzeba by chyba
jeszcze zwrócić uwagę, że siła funkcji hashujących maleje z czasem.

To znaczy jeśli podpiszę kwalifikowanym podpisem ze znacznikiem czasu
dokument poprzez podpisanie jego SHA1, może się okazać, że za jakieś
5-10 lat powstanie metoda generowania kolizji tego SHA1.

I nagle będzie istniało 20 wersji wynalazku z taką samą sumą SHA1.

I nikt nie udowodni, która istniała w momencie złożenia podpisu :)

A zatem chyba najlepszy jest jednak notariusz potwierdzający pełen tekst.

A może można np. zdeponować dokument w bankowym sejfie? I bank będzie
zaświadczał, że zawartości skrytki od tamtej pory nikt nie podmienił?

L.

do góry

W dniu 2017-01-07 o 22:09, slawek pisze:
> On Sat, 7 Jan 2017 12:31:57 +0100, Luke <l...@l...net> wrote:
>> Wybacz, ale Twoje kryteria zaczynają być ostrzejsze niż zasady
> etyczne w
>> nauce opublikowane na stronie MNiSW...
>
> Ależ oczywiście!

Tylko że te zasady etyczne ze strony MNiSW są zgodne z zasadami
etycznymi obowiązującymi w całym cywilizowanym naukowym świecie...

L.

do góry

W dniu 2017-01-05 o 21:08, a...@m...uni.wroc.pl pisze:

> Nie. Dobre zwyczaje w nauce sa takie ze dany wynik publikuje
> sie raz. Do tego czesto wydawca wymaga przekazania mu praw
> autorskich, wiec autor nie moze obublikowac drugi raz bo
> juz stracil (przekazal) prawa pierwszemu wydawcy.

Przekazania praw autorskich majątkowych. To jest drobny szczegół, ale
jest. Co nie zmienia oczywiście sensu powyższego.

> jak najszybciej. Stad konwencja: preprint nie traktuje sie
> jako publikacje, ale raczej jako ekwiwalent pokazania
> rekopisu koledze. W przeszlosci preprint to byla
> autorska kopia powielna na powielaczu czy kserografie.

Nie zapominajmy o doniesieniach konferencyjnych, gdzie na posterach są
rzeczy zwykle dotąd nieopublikowane. To jeszcze inna forma wstępnego
ogłoszenia wyników światu.


L.

do góry