On Thu, 11 Feb 2010 21:22:28 +0100, Maciek <m...@p...com>
wrote:

>nauczyciel musi takiemu uczniowi z zaświadczeniem poświęcić znacznie
>więcej czasu. Zaświadczenie powinno określać metody pracy nauczyciela z
>uczniem. Również po lekcjach. To jest jego psi obowiązek, żeby podciągać
>słabszego.

Nie wymagaj od nauczyciela pracującego za gówniane pieniądze, aby
zostawał po lekcjach z dziećmi z dysfunkcjami. Od tego są poradnie,
które o dziwo działają. Problem w tym, że wielu rodzicom nie chce się
podjąć trudu chodzenia z dzieckiem do poradni.
Przy okazji: fatalną cechą naszego systemu edukacji jest ogólna
tendencja równania w dół, lekceważony jest natomiast problem pracy z
najzdolniejszymi. Nasz system edukacyjny nie kształci elit, a to one
decydują o rozwoju kraju. Przykład: obecnie wprowadzana reforma
systemu edukacji.

>Zawsze miałem problemy z ortografią i językami. Jestem antytalenciem
>językowym, humanistycznym ale nie robię z tego swojego życiowego motto.
>Mam inne zdolności. Nawet mi przez myśl nie przeszło szukać zaświadczeń.
>Po prostu trzeba siąść i się nauczyć. Słownik ortograficzny jest u mnie
>w pracy najbardziej zużytą książką.

To nie musi działać. Mam w pracy bliską współpracownicę, jest to osoba
bardzo inteligentna i szanowana. Jest chyba jedynym autentycznym
dysortografem, jakiego znam. Kiedy jest spokojna, praktycznie nie
popełnia błędów. Ale kiedy się wkurzy, w każdym słowie jest błąd. I
słownik nic tu nie pomoże, ona po prostu nie widzi różnicy między
słowami "żółty" a "rzułty", albo "musk" i "mozg".

Pozdrawiam,
Paweł